Lewis Susan Mroczne pragnienia

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dobrze zrobiłeś zapraszając swą przyjaciółkę.Mam nadzieję, że spędzicietutaj wiele miłych chwil.Musisz pokazać jej polankę przy wodospadzie iprzyprowadzić któregoś popołudnia na herbatę do Lorvoire.Mama uwielbiagości, a i mnie będzie miło poznać ją osobiście.- Uśmiechnęła się na widokprzerażenia w oczach Freda.- Nie przejmuj się, ch�ri - dodała.- Nie zrobięsceny.To, co było między nami, pozostanie dla mnie na zawsze pięknymwspomnieniem, nie chciałabym go popsuć.Przed tobą jest całe życie i mamnadzieję, że czasami pomyślisz o mnie.- Och tak! - zawołał przyciskając jej dłonie do swych piersi.- Napewno.- Proszę cię, Fred, nie miej wyrzutów sumienia i nie myśl, że zraniłeśmnie zbyt głęboko.Jest mi oczywiście smutno, ale powinieneś wiedzieć, żeprzywykłam do takich rozczarowań.- Wstała i z gorzkim uśmiechempotrząsając głową dodała:RS162- Twoja Teresa jest bardzo szczęśliwą dziewczyną.- Och, Moniko! - zawołał Fred zarzucając jej ramiona na szyję.-Dziękuję ci.Dziękuję.Jesteś wspaniałą kobietą.- Może.- szepnęła.Delikatnie uwolniła się z jego uścisku i ruszyła wstronę zamku.Fred patrzył za nią zdumiony, że tak łatwo wszystko poszło.Nie miałteraz całkowitej pewności, czy dobrze zrobił, było jednak zbyt pózno, byczegokolwiek żałować.Za godzinę lub dwie przyjedzie Teresa i raczejcieszył się na spotkanie z nią.Zaczekał, aż Monika zniknie w wejściu dozamku, i ruszył w stronę rzeki, by ułożyć wiersz dla swej odzyskanejdziewczyny.Klaudyna i Armand stali pośrodku okrągłego lochu na zapleczupiwnicy, gdzie zazwyczaj potencjalni nabywcy dokonywali degustacji win.Salę oświetlały świece stojące na kamiennym okrągłym stole zastawionymbutelkami i kieliszkami.We wnękach ścian zgromadzone były próbki zubiegłych lat, datami sięgające do końca dziewiętnastego wieku.Klaudynazaśmiewała się słuchając opowieści Armanda o bogatych i znanychosobistościach, które przychodząc tu udawały, że wiedzą wszystko, comożna wiedzieć o tym szlachetnym trunku, a na koniec zdradzały swąignorancję jednym naiwnym pytaniem lub sposobem degustacji.PotemArmand pokazał jej, jak należy degustować wino.Po zakończonej próbieobtarł usta wierzchem dłoni i napełnił kieliszek dla Klaudyny.- Teraz twoja kolej - powiedział.- O nie.Czuję, że dla mnie skończy się to tak, jak dla bohaterów twoichanegdot.Zmiejąc się wręczył jej napełniony do połowy kieliszek.- Na pewno tak będzie, jeśli nie przejdziesz odpowiedniegoprzeszkolenia - ostrzegł ją.Wzięła kieliszek i zajrzała do niego.- Dlaczego nie połknąłeś próbowanego wina, tylko wyplułeś je napodłogę? - zapytała.Ta część degustacji niezbyt jej się podobała.- Gdybym wypijał wszystkie próbki, po krótkim czasie byłbym pijanyw sztok.A teraz pamiętaj, najpierw musisz ocenić aromat.Klaudyna zbliżyła kieliszek do nosa i mocno wciągnęła powietrze.- Wcześniej powinnaś zamieszać wino, poruszając kieliszkiem -powiedział.- Musisz o wszystkim pamiętać.RS163Klaudyna kolistym ruchem ręki zamieszała wino, rozlewając przy tympołowę zawartości kieliszka.- Zanim cokolwiek powiesz, zauważ, że dużo mi nalałeś.- No dobrze.Teraz już masz tyle, ile trzeba - powiedział i podał jejręcznik.- Zrób to delikatniej i spróbuj ocenić bukiet.Tym razem poszło lepiej.- D�licieux - mruknęła.- W porządku.Pamiętaj, że zmysł smaku to w znacznej części zmysłzapachu.Patrząc na niego ponad brzegiem kieliszka nabrała do ustaromatycznego napoju.- Teraz dotknij językiem podniebienia.O tak.Spróbuj doszukać sięsmaku.Myśl o tym.Słuchaj, co mówią ci twoje zmysły, a teraz wypluj winotutaj - wskazał jej stojącą na podłodze miskę.- Zwietnie, ale to powinnoprzypominać prysznic.Spróbuj jeszcze raz.Klaudyna powtórzyła całą procedurę i tym razem wino wyprysnęło z jejust prawdziwą fontanną.- Brawo - zawołał i wybuchnął śmiechem widząc jej dumną izadowoloną twarz.- Armandzie St Jacques, zabawiasz się moim kosztem - stwierdziła.- Przynajmniej robię to na osobności, czego nie można powiedzieć otym, co ty planujesz dla mnie - publiczny występ.Namówiłaś jużFranciszka do udziału w twoim kabarecie?- Jeszcze nie, ale załatwię to.- Sama wiesz, że nie załatwisz - powiedział.- Franciszek mówił mi, żenie będzie go tutaj w tym czasie.Rzucam ci więc nowe wyzwanie:zaśpiewam w duecie z Solange, a ty zaprosisz wszystkich właścicieli winnicz okolicy i dokonasz degustacji ich wina z ostatniego roku.- Ale ja nie potrafię tego robić.Nic nie wiem o [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj