Mossakowska Zofia Ich dwoje i Julia

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dosyć tego, krzyczy Julia, dosyć! To nie jest psychodrama na zajęciachterapeutycznych Damiana! To nie jest rozmowa trojga wariatów na oddzialezamkniętym Marianny! To ja, Julia, jeszcze względnie normalny człowiek.On jest w tobie zakochany, Julio, mówi Marianna Zapada cisza, bo w bawialnizdarzyła się nagle rzecz niepotrzebna, coś zupełnie zbędnego.Niebezpieczne myślirozlały się po podłodze.Marianno, szepce Damian, a może Julia.I cierpi.Jak ty i być może jak ja, uzupełnia Marianna.Proszę cię, mowi głośniejDamian, ale żadna z kobiet go nie słucha Wszyscy jesteśmy po trosze ofiarami,mówi Marianna Nie zamierzam wypominać, że ja tu najmniej zawiniłam, w każdymrazie, co komu pomoże, że ona, że ty, Julio, spakujesz teraz manatki.Przecież tylkodlatego zostałam przez te dwa tygodnie bo miała przyjechać łka i nie należało dać jejpowodu do zmartwienia i niepotrzebnych pytań! Julia protestuje bez efektu Nikt cinigdy nie powiedział, że masz się wyprowadzić, słyszy.Chyba że sama tego chceszi jesteś przekonana, że to będzie dla ciebie lepsze Jesteś o tym przekonana? Juliaponownie ucieka w krzyk- Ja nie wiem, czego chcę!Nagle na kanapie brakuje miejsca dla Marianny, która wstaje i odchodzi wstronę okna.Jest już zupełnie ciemno, w oknach sąsiednich domów pozapalały sięświatła.To najpiękniejsza pora rodziny są razem, ktoś podaje posiłek, ludziegromadzą się przy stołach.Nawet w czasach, gdy nikt nie łamie się chlebem, spotka-102nie przy stole wiąże ze sobą ludzi.Minie kilka godzin pełnych rozmów,śmiechów, żartów, kłótni i dyskusji, w łazienkach popłynie woda i ludzie zmyją zsiebie kurz mijającego dnia.Położą się do łóżek, by przygotować się na następny.Kto to tak ładnie nazwał, myśli Marianna, ach tak, Saint-Exup�ry: Dom, który za-myka się nad swoją miłością".Jeśli wyjedziesz, zaczyna mówić Marianna i jest już kimś innym.Siedzi wizolatce Harego i wspólnie z nim szuka sposobów na wyzwolenie od kosmitów.Pociesza kobietę-geografa, obiecując nowe życie: Jeśli wyjedziesz, będziesz sięczuła nieszczęśliwa i pokrzywdzona.Zostanie w tobie porażka.Nieszczęśliwybędzie on, bo cię utracił.Oraz, koniec końców, nieszczęśliwa będę również ja,ponieważ, możesz mi wierzyć, z nieszczęśliwym mężczyzną nie da się żyć.Ale tymówisz jak kuma, nie jak żona, mówi Julia i zaraz brakuje jej słów.Dodajebezradnie: niech któreś z was powie mi wreszcie, o co w tym wszystkim chodzi!Marianna uśmiecha się do niej obcym uśmiechem; nie podoba mi się to - mówiwyraznie - że zostałam obarczona obowiązkiem podjęcia decyzji.Jednak ktoś tozrobić musi.Więc: widzisz, Julio, faktycznie myślałam o odejściu i pozostawieniuDamiana.Samego.Albo zostawieniu go tobie.Tylko.czy to rzeczywiście byłobylepsze? Rozstanie, podziały.Nasz dom, wszystko, co nagromadziliśmy razem,praca, przyjaciele.I łka.W jaki sposób mogłaby spokojnie nosić pod sercemdziecko, hodować w sobie macierzyństwo, pielęgnować ojcostwo swojego męża,kiedy akurat teraz jej rodzice się rozstają? A jak mielibyśmy ją odwiedzać, kiedymaleństwo się urodzi? Ja sama, Damian sam albo z tobą? Do którego z nas miałabyprzyjechać łka, kiedy nasz wnuk przyjdzie już na świat? Damian nie umiałby żyćbez Iki.Tak jak nie bardzo potrafi żyć beze mnie.Smutny uśmiech Julii jest tylko uzupełnieniem jej zrezygnowanego opuszczeniagłowy.Cała Julia staje się kontrastem, wyzywająca w swej odważnej pozycji nakrześle, uzbrojona w ciężkie buty, odgrodzona założeniem rąk i jednocześniebezsilna w schronieniu pod włosami opadającymi jej na twarz.Ciągle mówisz onim.A ty? Co z tobą? - pyta prawie bezgłośnie.A ja nie umiem żyć bez niego,wyjaśnia Marianna z prostotą.W porządku, mówi Julia, w takim razie zostałajeszcze ostatnia pozycja.Mianowicie ja.103Marianna uśmiecha się do niej, wymuszenie, smutno, więc Julia nie całkiem jąrozumie.Zawsze dawałam Damianowi to, czego chciał, mówi, ponieważzadręczyłby mnie, nie dostając tego, co sobie życzy.Smutkiem, brakiem kontaktu.Nie, nie.On nie żąda i nie prosi.Wystarczy, że staje się daleki i nic nie mówi, robinajdziwniejsze rzeczy, niczego nie tłumacząc.Wtedy boję się o niego.Aleja niejestem rzeczą, którą możesz dać swojemu mężowi, Marianno.Wiem, kochanie,mówi Marianna, odwrócona do okna.Chcę tylko powiedzieć, że cię stąd niewyrzucam.Możesz tu zostać i odejść, kiedy sama będziesz tego chciała.Z wyboru,nie z musu.O ile wiem, on stąd nie odejdzie.Jedynie ty możesz zostać tu alboodejść.Julia jest blada.Przerażasz mnie - jaskrawość jej twarzy przeciętej połączonymiw jednym punkcie pełnymi napięcia brwiami potwierdza jej słowa - czy ty naprawdęjesteś aż tak cyniczna?Marianna unosi dłonie do twarzy.Trze palcami policzki, brodę i nos, jakbychciała się przekonać, czy naprawdę jeszcze tam są.Znowu czuje chłód, znowu cośmamrocze w jej głowie, tym razem są to jakieś ciągi poskładane w niezrozumiałezdania, strzępki rozmów i czyjś płacz.Mogłabym bez końca wyliczać ci litanięprzyczyn i wniosków, Julio, mówi, skupiając się na mozolnym składaniu słów.Jakłatwo się domyślisz, ostatnio praktycznie nie zajmuję się niczym poza myśleniem iwymyślaniem.To zmienia się w burzę, zabiera mi spokój.Oprócz tego, że toniezwykle męczące, jest to stan, na który ja nie bardzo mogę sobie pozwolić.Takwielu ludzi zależy od mojego spokoju; jestem odpowiedzialna nie tylko za Ikę i jejnienarodzone dziecko, nie tylko za Damiana i nawet za ciebie, Julio.Tak - uprzedzazbędne, symboliczne gesty - także za ciebie.Marianna wcale nie chce mieszaćinnych w domowe burze, przeskakuje więc, a raczej ciężko i boleśnie omija postaćHarego, obiecując mu w sercu, że natychmiast do niego powróci.I nie wyrzuca zserca kobiety-geografki.Moi pacjenci, mówi.Oni także są ode mnie zależni.Jestemodpowiedzialna za ich spokój.Tyle razy rozmawiałyśmy o pracy, prawda, Julio? Tamta kiwa głową; Mariannamogłaby pomyśleć, że chętnie pozwoliłaby zakopać się w odmienny temat.Mam namyśli metody mojej pracy, uściśla łagodnie.Musiałam się na coś zdecydować,wybrać ścież-104kę.%7łeby nie zwariować, pyta, czy może poprawia siebie w myślach Marianna,nie odważając się jednak na trywialne uproszczenie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj