Wojnow Kirił Ze mnš choćby do piekła

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Być może nawetzdecydowałem się, miałem zamiar, może rzeczywiściechciałem to zrobić - tak o tym pisał - ale tego dnia, nie, tegodnia co innego było mi w głowie, właśnie tego dnia głowęmiałem zaprzątniętą samochodem.Wyszedłem z wody i leżałem nosem w piasku opierającczoło na ręku.Mój ciepły oddech spotęgowany ciepłotą158piasku dusił mnie, a w zębach trzeszczał mi piasek.Słysza-łem kroki Tani, wychodziła z morza.- Co ci j�st? - spytała, pochylona nade mną, a dwiekrople chłodnej wody sparzyły mi plecy.- Nic mi nie jest - powiedziałem nie odwracając sięnawet i nie podnosząc głowy.Postała chwilę i poszła do namiotu przebrać się. Wieczorem, po otruciu, Geno przyszedł do nas - pisałaWelika Panowa.- Był bardzo poruszony, zdenerwowany.Ty mi nic nie dawałaś.Zniszczę was.Uderzył mnie, wy-skoczył na ulicę.Na skwerze koło ambasady.Zabiłemżonę! Otrułem ją.i dwie szwagierki.jej siostry.Taklepiej! Nikt nie będzie podejrzewać!Wstałem, powoli podszedłem do wody, wchodziłemwolno, woda sięgała mi do piersi, trochę się opierała i od-pychała mnie.Zanurzyłem się, natarłem ciało, obmyłem zpiasku, co przylepił się wszędzie, i wróciłem do namiotu.- Chodz, pojedziemy do Burgas - powiedziałem.Tania siedziała w cieniu daszku i rozczesywała włosy.- Po co? - spojrzała na mnie trochę spod oka.- Cobędziemy tam robić? Przecież wczoraj tam byliśmy?- Muszę porozumieć się z urzędem.Może jest cośnowego.- Przecież wczoraj sprawdzaliśmy.Powiedzieli, żenic nie ma.- Być może już coś jest.Musimy pojechać.- Jedz, skoro chcesz - powiedziała oschle.Włożyłem sztruksy na mokre ciało.Rozgrzane powietrze w samochodzie parzyło mi twarz.Wyjechałem na szosę, na prostej w kierunku Obzoru naci-snąłem pedał do dechy, ale samochód coś nie szedł jaktrzeba.Może dlatego, że upał był ogromny.Koszula lepiłami się do pleców.Opuściłem okno do końca.Domy w Ob-zorze drzemały leniwie, wszyscy byli na plaży.Na długimstromym zjezdzie do wsi Banja byłem już przekonany, że z159samochodem coś się dzieje, nie wiedziałem, czy to z upału,ale wskazówka temperatury wody w silniku w zastraszają-cym tempie schodziła do krytycznego czerwonego punktu.Tam na górze droga biegła lasem i było mi nawet chłodno,ale szybko serpentynami dotarłem do Słonecznego Brzegu,skręciłem zgodnie z objazdem w prawo i wyleciałem aż nadrugim końcu pod stacją benzynową, a stamtąd to.Tymbardziej że szeroka szosa była prawie pusta o tej porze.Pusto było także w Urzędzie Okręgowym, trafiłem naprzerwę obiadową.Zjawiłem się w pokoju dyżurnego.- Jest coś dla mnie?Młody porucznik spojrzał na mnie zdumiony nic nie ro-zumiejąc.- Jestem Damow z sofijskiego Wydziału Zledczego -wyjaśniłem.Porucznik wzruszył ramionami.- Ja nic nie dostałem.Mogłem od razu porozumieć się z firmą, ale to nie miałosensu, tam też była przerwa obiadowa.Musiałem poczekaćokoło dwudziestu minut.Wydawały mi się wiecznością.Wszedłem do cukierni naprzeciwko, diabli wiedzą dlaczegootwartej o tej porze, wypiłem coca-colę, zjadłem lody, choćwcale nie miałem na to ochoty.Dziesięć po pierwszej zadzwoniłem do Tinkowa.- Witaj, Tinkow, co słychać? - spytałem opanowa-nym głosem.- Towarzyszu.Damow, to wy? Skąd dzwonicie? -domyślił się od razu.- Z Burgas, z urzędu.- Wszystko w porządku, obywatelu majorze, proku-rator działa.Sprawa będzie czwartego.Szybko poszło.A wyjak, jak urlop?- Dziękuję, dobrze.Położyłem słuchawkę.160Chłopak na pewno się obraził.Z miasta wyjechałem po dziesięciu minutach, przy pętliskręciłem na północ i zawróciłem.Przejeżdżając koło no-wego, niedawno otwartego serwisu pomyślałem, że należa-łoby zatrzymać się, niechby zobaczyli, co się dzieje, alepojechałem dalej.Gdybym chociaż gdzieś coś zjadł.Nie,nie chciało mi się jeść, nie chciało zatrzymywać ani rozglą-dać po drodze.Jechałem.Sam w samochodzie.A więc prokurator działa.Nie ujdzie mu to na sucho,głupkowi! A jej także.Ale nie czułem zadowolenia.W ogólenasza praca.jak każda inna.Nie ma lekkiej pracy, jeżeliwykonuje się ją jak należy.Tak jest, oczywiście.Ale możewłaśnie ta praca to nie dla mnie! Albo ja nie dla niej.Możelepiej, spokojniej byłoby, gdybym wziął się za adwokaturęalbo radcostwo w jakiejś zagranicznej centrali.Ach tenKycy!.Mieć do czynienia z ludzkimi namiętnościami!Miłością, nienawiścią, zazdrością, chciwością.Ze stosun-kami międzyludzkimi w nowoczesnym społeczeństwie! Aleprzecież one istnieją, odkąd istnieje świat i co się zmieniło?Może to jeszcze za wcześnie, ale co my robimy, by jakieśzmiany w ogóle zaszły?.Wykonujemy plany.Prasa, radio itelewizja niczym innym się nie zajmują - tyle metrów ma-teriału, tyle kilogramów kartofli, tyle stalowych odlewówwyprodukowanych ponad plan.I co z tego? Co z tego, żewyprodukujemy więcej materiału, pralek, kartofli, cebuli,kapusty, że jeść będziemy więcej i lepiej, nie na klepisku, aprzy stole, na miękkich krzesłach w stołowym pokoju no-wego mieszkania, wpatrzeni w kolorowy telewizor, i żejezdzić będziemy własnymi samochodami? [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj