[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jedno z jegoszczupłych ramion ma zatknięte pod głową, a drugą dłoń trzyma w mojej. Nie myśleć oprzeszłości.- To jest świetne mówię z uśmiechem. Mo\e być te\ moim?Uśmiech formuje się na jego ustach i przesuwa rękę, wyciągając dłoń spod głowy.Wyciąga przed siebie pięść. No to \ółwik.Chichoczę, kiedy wysuwam swoją dłoń z jego i poruszam ręką, by przybić \ółwika,ale on zabiera dłoń w ostatniej chwili i marszczę brwi. Co jest?Przygryza wargę siadając, a moja głowa zsuwa się na jego kolana.W jego oczachodbijają się kolorowe fajerwerki, gdy podnosi mnie do góry, a potem naciska na ramionadopóki nie le\ę na plecach, oparta o przednią szybę.Mróz szczypie dolną część moichpleców, gdzie koszulka podjechała mi do góry, ale nie ruszam się, kiedy on pochyla sięnade mną, podpierając się na ramionach po obu moich stronach.Zni\ając usta domoich, czekam z niecierpliwością a\ mnie pocałuje, ale kiedy ju\ prawie tam jest, kiedynasze usta mają wejść w kontakt, zatrzymuje się.- Jest miło, prawda? pyta, a ja potakuję, opierając się pokusie złapania go zakołnierzyk i przyciągnięcia w dół do siebie. Powinniśmy uczynić z tego tradycjęna kolejny rok.Mój \ołądek trzepocze tysiącem entuzjastycznych motyli, kiedy myślę o byciu z nimprzez cały rok. Dobrze. Krzy\uję nogi w kostkach, próbując uspokoić nerwowąenergię powstałą w wyniku kontaktu naszych ciał.- Więc jesteśmy umówieni na przyszły rok? sprawdza, a ja potakuję nawet sięnad tym nie zastanawiając.Wiem, czego chcę i nie boję się tego powiedzieć.Nigdy więcej \ycia w strachu.Strona | 213 Redemption of Callie and Kayden Tłumaczenie: ewela-ewela- Dobrze mówi, a potem pochyla się, by mnie pocałować, szepcząc: - Dziękuję,\e mnie ocaliłaś.- Ja te\ dziękuję, \e mnie ocaliłeś mówię i chwilę pózniej jego usta pochłaniająmoje.Fajerwerki wybuchają i grzmią nad naszymi głowami, \ywe i kolorowe naprzeciwciemnego nieba, ale ja nie myślę o niczym innym, jak o nim.Strona | 214 Redemption of Callie and Kayden Tłumaczenie: ewela-ewelaRozdział 19#11 Pożegnaj się i rusz dalejCallieKolejne dwa tygodnie są dość nieciekawe.Pomiędzy wycieczką, uzdrowieniem iwyznaniami, Kayden i ja jesteśmy wyczerpani i resztę naszych ferii spędzamy unikającnaszych domów, przesiadując w pokoju hotelowym, barze i kawiarni tak często, jak totylko mo\liwe.Seth i Luke siedzą z nami dość często.Trochę padało, ale w powietrzuczuć ciepło.Mama dzwoni do mnie ka\dego ranka i wieczora.Na początku nie mówiłamjej, gdzie się zatrzymuję, poniewa\ nie chciałam, \eby mnie wyśledziła, ale w końcuprzyznałam się, \e zatrzymałam się z Kaydenem i Sethem w pokoju hotelowym.Nie jest z tego powodu szczęśliwa, ale mam prawie dziewiętnaście lat, co właśnie jejmówię.- Callie Lawrence mówi, kiedy w końcu jej powiedziałam.Siedzę na hotelowymłó\ku w szortach i koszulce, a Kayden le\y za mną, rysując palcami kształty nadolnej części moich pleców.Co jakiś czas dosięga wra\liwego miejsca ichichoczę. To nie jest śmieszne mówi mama, brzmiąc na zirytowaną.Zasłaniam usta dłonią, by ukryć niekontrolowany śmiech.Kiedy ju\ się uspokajam,kładę rękę na kolanie. Wiem, Mamo.- Musisz wrócić do domu& Musimy porozmawiać o tym, co się stało. Wzdycha. Callie, policja powiedziała, \e nic nie mogą z tym zrobić, a nawet gdyby mogli,Caleb& on& W dalszym ciągu nikt nie wie, gdzie on jest.Jackson myśli, \emógł uciec.- Wiedziałam ju\, \e policja nic nie mo\e zrobić mówię jej, kładąc się na łó\kuobok Kaydena.Ma na sobie tylko bokserki i kiedy tuli się do mnie, ciepło isolidność jego torsu uspokajają mnie. I nie jestem zaskoczona Calebem.- Ale& - Jest sfrustrowana i słyszę jak coś roztrzaskuje się o podłogę. Cholera klnie, ostatnio sporo przeklinała
[ Pobierz całość w formacie PDF ]