• Strona poczÂątkowa
• 60 5194
• 31 1522

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mała stała nieruchomo.Podniosła piąstkę do ust, wbiła wzrokw podłogę.Caroline wyczuwała napięcie w postawie dziewczynki i po razkolejny ogarnęła ją fala współczucia.238Spojrzała na Issy, która zerkała na nią znad kociego łebka.Ukrywała twarz w futerku Z
lepej Brendy, jakby nie chciała, żebyAsia ją zauważyła, uznała Caroline.- Skarbie, powiedz, gdzie twoja mamusia? -zwróciła sięCaroline do Asi, ale mała tylko zwiesiła główkę jeszcze niżej.- Suka zostawiła ją tu samą - odezwała się Cassandra.- I doskonale wiedziała, co robi - dodał Jim, wstał, podszedł dodrzwi, otworzył je.i, tak jak się spodziewał, za nimi stałaMelanie.Podsłuchiwała.-Proszę, wejdz
, publiczność już czeka -powiedział, otworzył je i teatralnie zaprosił ją do środka.- Scenajest twoja - rzucił, gdy minęła go, spowita obłokiem perfumVersace.I nagle wydawało się, że Melanie straciła - nie wiadomo -panowanie nad sobą, rozum czy może cierpliwość, bodramatycznie osunęła się na kolana i zalała łzami.- Nie macie pojęcia, jakie to trudne - wychlipała.Ukryła twarzw dłoniach.- Nie macie pojęcia, jak nam ciężko, zostałyśmytylko we dwie, Asia i ja.James nie powinien był tak naszostawiać, on.- Nie zostawił was - oznajmiła Caroline chłodno.- Samamówiłaś, że został zamordowany.- Przecież nie wiem tego na pewno! - krzyknęła Melanie zoburzeniem i na chwilę podniosła głowę.Czyżby już się wycofywała z poprzednich oskarżeń, dumałaCaroline.- Ja też uważam, że został zamordowany - wtrąciła się Issy.Przyglądała się Melanie, która niezdarnie239gramoliła się z kolan, przeszkadzała jej w tym wąska czarnaspódnica.Włożyła do niej czarną szyfonową bluzkę z wielkąkokardą pod szyją.Delikatny makijaż sprawiał, że dzięki jasnymwłosom i niebieskim oczom wydawała się uosobieniemniewinności.Caroline zastanawiało jednak, że córka wcale nie jest do niejpodobna - nie odziedziczyła po matce ani oczu, ani karnacji, anikoloru włosów.- Mark także uważa, że Jamesa zamordowano -zauważyła.-Obecnie tą sprawą zajmuje się policja.Melanie wygładziła spódnicę opinającą krągłe biodra.Naglecoś ją zdenerwowało.- No cóż, nie mogą wezwać mnie na świadka -zastrzegła.- Niebyło mnie w Hongkongu, kiedy James.- Kiedy to się stało - dokończyła za nią Issy.Popatrzyły sobiew oczy nad stołem, a potem Issy zerknęła na, być może,przyrodnią siostrę.- A kim jest twoja prawdziwa mamusia? -zapytała.Wszystkie spojrzenia skierowały się na Asię, która zwiesiłagłówkę jeszcze niżej i milczała.- Mam nadzieję, że masz jakiekolwiek dowody -mruknąłHenry, tym razem do Melanie, ona jednak odwróciła się na pięciei podeszła do drzwi.Asia się rozpłakała.Jesus przyniósł jejpaczkę chusteczek.Gdzieś w tle rozległy się brzęk tłuczonychtalerzy, krzyki Sarah i przeprosiny Lily.- Niemożliwe, że jesteś matką Asi.- Issy odnalazła wzrokMelanie.- Mój ociec nie związałby się z kobietą taką jak ty.Lubiłkobiety z klasą, takie jak moja mama.Wiem, że potrafił kochać iże kochał mnie.240Nagle Asia wybuchła płaczem.Melanie sprawiała wrażenie,że zupełnie o niej zapomniała.Issy pochyliła się i położyła małejrękę na ramieniu.Rozdział 62MELANIE POSZA
A DO BARU I PO CHWILI WRÓCIA
A, niosącszklankę z przezroczystym płynem - zapewne była to podwójnawódka, bo raczej nie woda.Henry wstał, by przytrzymać jejkrzesło.- Proszę, Melanie, usiądz
tutaj, naprzeciwko mnie -powiedział.Spojrzała na niego czujnie.- Dziękuję - mruknęła.Zapewne zastanawiała się, czemunagle jest dla niej taki miły.Upiła spory haust wódki i postawiłaszklankę na stoliku.Potem do baru poszedł Jesus i wrócił z piwem -dla siebie iJima, i martini dla Cassandry.Usiadł.Wszyscy z wyczekiwaniemwpatrywali się w Melanie.- Po pierwsze - zaczął Henry - skoro przyjechałaś tu, żeby namudowodnić, że Asia jest dzieckiem Jamesa, a ty jej matką,zapewne masz przy sobie akt urodzenia.Chcielibyśmy gozobaczyć.Poderwała się triumfalnie.- Ha! Wiedziałam, że tak będzie! Poczekajcie! -Upiła kolejnyłyk wódki i wyszła.Słyszeli stukot jej obcasów - najpierw coraz cichszy, gdy szłana górę, i coraz głośniejszy, gdy wracała.Z arkuszem papieru wdłoni.Znowu sięgnęła po wódkę.241- Proszę bardzo.Oto dowód! - Położyła arkusz na stole.Henry go wziął, przeczytał, podał Cassandrze, która zapoznałasię z jego treścią i przekazała go Caroline.Henry odchrząknął i oznajmił:- Moi drodzy, to akt urodzenia Asi.Jej rodzicami są JamesEvans i Melanie Morton.Na dokumencie widnieją podpisyobojga rodziców i wszystkie niezbędne poświadczenianotarialne.Caroline ponownie sięgnęła po dokument.Cały czas niemogła w to uwierzyć.Jakim cudem James miał dziecko z tąprostacką, wulgarną kobietą o wystających zębach i drapieżnymbłysku w niebieskich oczach? Jak mógł kogoś takiego pokochać?Powróciły wspomnienia ich miłości.James, taki piękny (jeśli omężczyz
nie można powiedzieć, że jest piękny, James z całąpewnością był), a ona taka młoda, zakochana.A
ączyło ich cośwspaniałego.Ich związek nie przetrwał, ale cieszyła się, że wogóle się wydarzył i że może wspominać Jamesa takiego, jakibył, a nie - jaki się stał.Melanie rozparła się na krześle i wyjęła papierosa.- No i co teraz?Jim wstał, wyjął jej papierosa z dłoni, zgasił pod kranem.- Tu nie wolno palić  zauważył.- Brawo - szepnęła Niezdarna Lily.- Co za małpa, nie?Sarah pokręciła głową, żeby Lily się nie wtrącała.- Przepraszam - sapnęła Lily.- Bardzo się wciągnęłam.242Po chwili obie oparły się o zlew, skrzyżowały ręce na piersi i zzapartym tchem czekały, co będzie dalej.Melanie usiadła wygodniej.Odprężyła się wyraz
nie.- Więc chcecie wiedzieć, czemu tu jestem? Przywiozłam córkęJamesa! - Triumfalne nuty w jej głosie były bardziej słyszalne popodwójnej wódce.Jesus dał Maggie znak, żeby jej dolała.Alkohol znosi wszelkiehamulce, a pijani mówią więcej.- Moja córka.obie potrzebujemy pomocy.Finansowej.James mi niczego nie zostawił.Nie dostałam ani dolca.Mającmałe dziecko, nie mogę pracować, to mnie przytłacza, mógłprzynajmniej pomyśleć o córeczce.I o mnie, ma się rozumieć.Ojej matce - dodała z uśmiechem i spojrzała na Caroline.- Wiesz,jak to jest, prawda? Różnica między nami jest taka, że Jamespewnie zadbał o przyszłość Issy.Mówił, że ma mnóstwopieniędzy.Caroline pomyślała o marnej sumce, którą dostała porozwodzie.Teraz oczywiście wiedziała, że James miał poważnekłopoty; w innej sytuacji zapewniłby Issy lepsze zabezpieczenie.- Nie, Melanie, niczego nam nie zostawił - powiedziała.- Wtym rzecz.%7ładnych pieniędzy.- Ależ owszem! - Melanie piła już drugiego drinka.Zmrużyłaoczy.- Są na koncie w Hongkongu.Fundusz powierniczy dlaIsabel Evans, do którego uzyska dostęp, gdy skończy szesnaścielat.- Szesnaście?! - krzyknęła Cassandra.- Przecież to już wprzyszłym tygodniu.243- Co za fundusz powierniczy? - zdziwiła się Caroline.- Nic mio tym nie wiadomo, wiem tylko o pieniądzach na wykształcenieIsabel.Melanie wzruszyła ramionami.- James sam mi o tym mówił.Zapewniał, że jest tam mnóstwopieniędzy i że są dla Asi.A ja jestem jej mamą, więc dla mnie też.- Nie jesteś moją mamą - odezwała się Asia.Zdumionespojrzenia wszystkich skierowały sięna nią.Znowu zaczęła płakać.A po chwili szlochała na całegardło.Issy złapała ją za rękę i razem z Sam wyprowadziły małą nakorytarz [ Pobierz całość w formacie PDF ]