[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dla niej raczej była to noc, którazdeterminuje jej życie. Z westchnieniem poddała się zabiegom przyjaciółek.Usiadła na stołku ipozwoliła podkreślić sobie oczy czernidłem, pomalować usta pastą zpłatków róż i opleść rogi łańcuszkami ze złota, przetykanymikryształkami, które migotały w świetle.Chiro i Nwella chichotały, jakgdyby przygotowywały pannę młodą do nocy poślubnej i Madrigaluderzyła myśl, że tak to się mogło skończyć, choć może bez ceremonii.Jeśli zaakceptuje Thiaga, mało prawdopodobne, żeby miała wrócić dobaraków.Zadrżała, wyobrażając sobie jego pazury na swoim ciele.Jak by to było?Jeszcze nigdy z nikim się nie kochała - także w tym sensie była czysta - ipodejrzewała, że Thiago wie.Myślała o tym, oczywiście, że o tymmyślała.Była pełnoletnia i jej ciało wystawione było na różne pokusy, jakkażde, tym bardziej że chimery nie były puryta-nami.Po prostu nigdy niezdarzył się odpowiedni moment.- No już.Gotowe - powiedziała Chiro.Ona i Nwella postawiły Madrigalna nogi i odsunęły się, żeby podziwiać swoje dzieło.- Och! - westchnęła Nwella.Potem nastąpiła cisza, a kiedy odezwała sięChiro, jej głos był bezbarwny.- Jesteś piękna.I nie brzmiało to jak komplement.Po Kalamet, kiedy Chiro obudziła się w katedrze, Madrigal była przy niej.- Wszystko w porządku - zapewniła, kiedy Chiro otworzyła oczy.To byłopierwsze wskrzeszenie Chiro i inne zjawy mówiły, że może być rozkojarzona.Madrigal miała nadzieję, żeprzygotowując dla siostry ciało tak podobne do poprzedniego, ułatwi jejprzemianę.- Wszystko w porządku - powtórzyła i poklepała Chiro po ręcenaznaczonej oczami, symbolizującą jej nowy status.- Brimstone pozwoliłmi zrobić ciało dla ciebie - powiedziała.- Użyłam diamentów - dodałakonspiracyjnym tonem.- Ale nie mów nikomu.Pomogła Chiro usiąść.Futerko pokrywające jej kocie nogi było miękkie,ciało na ludzkich ramionach zresztą też.Chiro dotknęła swojej nowejskóry - bioder, żeber, kobiecych piersi.Z niepokojem przesunęła dłoń wgórę, po szyi aż do głowy, poczuła sierść, szakali pysk i zamarła.Wydała taki dzwięk, jakby się dławiła, i w pierwszej chwili Madrigalpomyślała, że ma problem z nieużywanym jeszcze gardłem i ustami,które nigdy nie wypowiadały słów.Ale nie o to chodziło.Chiro odtrąciła dłoń Madrigal.- Ty to zrobiłaś? Madrigal odsunęła się o krok.- Jest.jest doskonałe - rzekła niepewnie.- Wygląda prawie dokładnie taksamo jak twoje prawdziwe.- Tylko na to zasłużyłam? Na zwierzęcość? Dziękuję ci, siostrzyczko.Dziękuję.- Chiro.- Dlaczego nie jestem wysoko uczłowieczona? Co to dla ciebie, te kilkazębów? Dla Brimstone'a?To nigdy nawet nie przeszło Madrigal przez myśl.- Ale.Chiro, to jesteś ty.- Ja.- Miała inny głos, głębszy niż wcześniej, i Madrigal nie potrafiłastwierdzić, czy tylko o to chodzi, ale jeśli w grę wchodziło co innego,było to kwaśne, brzydkie.- A ty chciałabyś być mną?Urażona i zakłopotana Madrigal odparła:- Nie rozumiem.- Nie, nie chciałabyś - odparła Chiro.- Bo ty jesteś piękna. Pózniej przeprosiła.Twierdziła, że była w szoku.Nowe ciało było ciasne,sztywne, ledwie mogła oddychać.Kiedy się przyzwyczaiła, doceniła jegosiłę, gibkość.Latała szybciej niż do tej pory, ruchy miała błyskawicznejak smagnięcia biczem, a zęby i wzrok jej się wyostrzyły.Twierdziła, żejest jak skrzypce, które zostały nastrojone -takie same, ale lepsze.- Dziękuję, siostro - powiedziała i wyglądało na to, że naprawdę takmyśli.Ale Madrigal pamiętała mściwy ton, jakim powiedziała: Jesteś piękna".W tej chwili brzmiała tak samo.Nwella była wylewniej sza.- Jak ślicznie! - wyśpiewywała.Zmarszczyła pokryte łuskami czoło ichwyciła amulet, który wisiał na szyi Madrigal.- To oczywiściezdejmiemy - zadecydowała, ale Madrigal ją powstrzymała.- Nie.- Zamknęła go w dłoni,- Tylko na jedną noc, Mad - namawiała ją Nwella.-Nie pasuje.- Zostaw - powiedziała Madrigal i temat się skończył.Ton jej głosupowstrzymał Nwellę przed negocjacjami.- Dobrze - westchnęła i Madrigal wypuściła rozwidloną kostkę zzaciśniętej dłoni, a ta wróciła na swoje miejsce, tam, gdzie spotykają sięobojczyki.Nie była ładna ani wdzięczna, zwykła kość, i Madrigalwiedziała, że nie dodaje jej dekoltowi uroku, ale nie obchodziło jej to.Chciała mieć ją na sobie.Nwella spojrzała, skrzywiła się i zaczęła grzebać w szufladzie pełnejtubek z kosmetykami i mazideł. - Mam.Przynajmniej zgódz się na to.- Wyjęła srebrną czarę i dużymiękki pędzel i zanim Madrigal zdążyłaby zareagować, pokiyła jejdekolt, szyję i ramiona czymś błyszczącym.- Co.?- Cukier - zachichotała.- Nwello! - Madrigal próbowała to strząsnąć, ale pyłek był bardzo drobnyi dobrze przylegał.Pył cukrowy: dziewczyny nakładały go, kiedy miałybyć kosztowane.Jakby różane usta i nagie plecy nie były wystarczającązachętą dla Thiaga, pomyślała Madrigal, to na pewno nią było.Ten blaskmógł równie dobrze oznaczać: Poliż mnie.- Teraz nie wyglądasz jak żołnierz - stwierdziła Nwella.To prawda.Wyglądała jak dziewczyna, która już dokonała wyboru.Czytak było? Wszyscy myśleli, że tak, więc jakby wychodziło na to samo.Ale jeszcze nie było za pózno.Mogła nie pójść na bal - to będzie przekazzupełnie przeciwny niż posłodzenie się.Wystarczyło tylko podjąćdecyzję.Przez chwilę przyglądała się swojemu odbiciu w ramach lustra.Trochękręciło jej się w głowie, jak gdyby wzbierała w niej przyszłość.I tak było, ale w tej chwili nie mogła wiedzieć, że coś zbliża się do niej naniewidzialnych skrzydłach, z oczami, których nie zasłoni żadna maska, iże jej decyzje rozwieją się jak kurz strząsany ze skrzydeł, a na ich miejscupojawi się coś niezwykłego.Miłość.- Chodzmy - powiedziała, wzięła pod ramię z jednej strony Chiro, zdrugiej Nwellę i wyszła jej na spotkanie. SerpentynaGłówna arteria komunikacyjna w Loramendi, Serpentyna, z okazjiurodzin Wielkiego Wojownika zmieniała się w parkiet taneczny
[ Pobierz całość w formacie PDF ]