Lorenz Iny Córa płomieni

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ale się przeliczył.My, Irlandczycy, zapędzimy ten motłoch z powrotem na ich własną wyspę.- Codziennie modlę się o to, by nam się udało.- Ciara zadrżała i zanurzyła się głębiejw ciepłą wodę.- Hej, nie tak szybko! Jak mam ci teraz umyć włosy? - upomniała ją Saraid.Ciara natychmiast przestała się kręcić, więc Saraid już po chwili mogła zzadowoleniem popatrzeć na mokre i lśniące włosy kuzynki.- No to teraz wyszoruję ci plecy, a potem ty wyświadczysz mi taką samą przysługę.Przez następne minuty unikały poważnych tematów i rozmawiały o błahostkach,takich jak nowy olejek zapachowy, który Saraid skomponowała tuż przed wyruszeniem nawyprawę wojenną, i o nowym przepisie na mydło.Gdy Saraid też była już czysta, wytarły się i włożyły suknie, które przyniosła imsłużąca.Ponieważ przez ostatnie dni czuły wokół nóg tylko wierzchnie suknie, nagle zrobiłoim się w spodnich sukniach ciasno i niewygodnie.- To śmieszne, że niewiasty muszą nosić tyle warstw ubrań - pożaliła się Ciara, poczym otrzymała od Saraid prztyczka w nos.- Taki jest obyczaj.A może chcesz, żeby powiew wiatru uniósł ci suknię i wszyscymogli podziwiać twój tyłek?- Nie, oczywiście, że nie.- Ciara westchnęła, sprawdziła, czy ma już suche włosy ipodeszła do drzwi.- Jestem okropnie samolubna, bo dla własnej wygody zupełnie zapomniałam onaszych rannych.- Chyba masz na myśli jednego konkretnego rannego - zadrwiła Saraid i zaczęła sięzastanawiać, czy nie przemówić kuzynce do rozumu, uznała jednak, że Ferdynand nie jest wtym momencie w stanie nastawać na cnotę Ciary, więc odłożyła swoje kazanie na pózniej.- Wiesz, co mnie złości? - zapytała.- Co?- %7łe ojciec Maiti� zostawił nas, nie udzielając ani nam, ani rannym błogosławieństwa.I to ma być kapłan!- Cieszę się, że nie poszedł z nami - odpowiedziała Ciara.- Pamiętasz tegoangielskiego oficera, którego kazał Buirre owi zabić? Z tymi jeńcami też pewnie niezawahałby się tak zrobić.- Nie sądzę, żeby Szymon von Kirchberg do tego dopuścił.On toczy swoją własną gręi przyznam, że zupełnie mi się to nie podoba.Ale czy nie miałaś iść zajrzeć do rannych?Saraid ucieszyła się, że kuzynka wyszła.Chciała przemyśleć sobie spokojnie kilkaspraw, które leżały jej na sercu, jednak znużenie wzięło górę i położyła się do łóżka.Gdytylko przyłożyła głowę do cienkiej poduszki, zapadła w jakiś dziwny, zawiły sen.6Ferdynand obudził się, bo ktoś chwycił go za ramię i potrząsnął.Odwróciwszy się ztrudem, spojrzał w górę.Stał nad nim nieznajomy mężczyzna w obcisłych spodniach i szarym kaftanie.Podłużna twarz o bladych oczach miała zimny wyraz.- Kim jesteście? - zapytał zaspany Ferdynand po niemiecku, a potem powtórzyłpytanie po angielsku.- Nie jesteście Irlandczykiem, ale Anglikiem też nie.Ostatecznie jest mi to całkowicie obojętne.W końcu złapie was i powiesi któryś zszeryfów królowej Elżbiety.A ja jestem medykiem, którego żeście, łotry, kazali wezwać! - Mężczyzna w ogóle niestarał się być uprzejmy i od razu zapytał Ferdynanda, gdzie jest ranny.- W ramię i przez całe plecy - odpowiedział zniechęcony Niemiec.- W takim razie musicie zdjąć kaftan i koszulę.I tak niewiele są już warte!Pomimo opryskliwości medyk pomógł Ferdynandowi się rozebrać, a potem rozwiązałopatrunki.Te mocno przywarły do skóry i Ferdynand czuł piekielny ból, gdy medyk jeodrywał.Aż łzy napłynęły mu do oczu, zagryzł jednak zęby, żeby nie krzyknąć i nie daćnieprzyjaznemu medykowi satysfakcji.- Nazywacie nas łotrami, więc pewnie jesteście z Anglii? - zapytał, gdy najgorszy bóljuż minął.- Mój ojciec był Irlandczykiem.Przeniósł się do Londynu, ożenił tam i został wmieście do końca życia.Ja uczyłem się fachu u felczera, lecz potem posłuchałem radyprzyjaciela, by przeprowadzić się do Irlandii i tutaj otworzyć praktykę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj