Musso Guillaume Kim bylbym bez ciebie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Intuicja? Otwiera kubeł na śmieci i zaczyna w nim grze-bać.Przechodzi go dreszcz.Jest! Wie, że tam jest, wiedział, zanimjeszcze zaczął szukać.Wielka torba z supermarketu.Kilkugodzinny149zaledwie noworodek, nagi, zmarznięty, zawinięty w sweter i ręcz-nik.Na głowie widać jeszcze strzępy łożyska.Już nie oddycha.Alenie! Oddycha! Może jeszcze oddycha! Martin nawet nie dzwoni pokaretkę.Zawija noworodka w swój płaszcz, kładzie go na siedzeniupasażera, wyciąga migacz, zaczepia go na dachu i gna na wschód,do szpitala Ambroise Par�.Ta krew na szlafroku zmarłej kobiety tonie była tylko krew z podciętych nadgarstków, ale z krwotoku przyporodzie.Idioci z pogotowia nawet tego nie zauważyli! Martindzwoni do szpitala i uprzedza o swoim przyjezdzie.Zerka na nowo-rodka.To dziewczynka.Chyba dziewczynka.To, że jest taka ma-leńka, jednocześnie przeraża go i fascynuje.Kobieta nie donosiłaciąży, ale jaki to wcześniak? Siedmio- czy ośmiomiesięczny?Szpital.Zabierają noworodka.Trzeba wypełnić papiery.Nazwi-sko, imię dziecka? Martin nie wie, co odpowiedzieć.Stara się przy-pomnieć sobie nazwisko matki.Co do imienia, przychodzi mu dogłowy tylko jedno, Camille.Potem długie godziny czeka w szpital-nej poczekalni, bez rezultatu.Wraca następnego dnia.Tak jak doro-śli narkomani dziecko jest w stanie głodu narkotycznego i musiprzejść detoks.Trzeba czekać.Ale dlaczego noworodek jest takimaleńki? Ponieważ crack zatruwa łożysko, hamuje rozwój płodu.Martin wraca następnego dnia.Noworodek walczy o życie.Martinchce walczyć razem z nim.Trzeciego dnia lekarze mówią mu, żenajcięższy okres po odstawieniu narkotyku minął, ale że dzieckojest nosicielem wirusa AIDS i że z pewnością poniesie tego150konsekwencje, może wystąpią deformacje fizyczne.Czwartegodnia Martin nie idzie do szpitala i spędza noc w jakimś ponurymbarze, pijąc wódkę.Camille to było ulubione imię Gabrielle.Takchciałby nazwać swoją córkę.Piątego dnia nie idzie do pracy.Szó-stego wyrzuca to wspomnienie z pamięci i zakazuje sobie myśleć odziewczynce.Mijają lata.I któregoś ranka w jego gabinecie zjawia się Sonia Hajeb.*Panoramiczny taras na dachu szpitala zamieniono w porośniętydrzewami ogród.Tu i ówdzie stoją stoliczki i krzesła z wikliny.Zliczna jak obrazek dziesięciolatka krótkie włoski, zadarty no-sek wydaje się zaczytana w japońskim komiksie TaniguchiegoOdległa dzielnica. Cześć, Camille! Martin!Dziewczynka uniosła głowę znad książki i pobiegła ucałowaćMartina.Wziął ją w ramiona i okręcił jak na karuzeli, co było ichrytuałem.Trzy lata wcześniej, gdy Camille przechodziła trudny okres wrodzinie adopcyjnej, Sonia Hajeb, psychiatra, która zajmowała sięnią od samego początku, na własną odpowiedzialność opowiedziaładziecku historię jego narodzin.Camille zapragnęła poznać tegodziwnego starszego brata, który przywrócił ją do życia.Trzymane151w sekrecie spotkanie wpłynęło dobroczynnie na stan dziewczynki.Okazało się, że Sonia postąpiła słusznie.Niezależnie od sytuacji Martin i Camille widywali się raz w ty-godniu, zawsze w środę i zawsze w tym samym miejscu.Camille była ładna, pełna energii, tryskała zdrowiem.KiedyMartin na nią patrzył, widział rozkwitające życie, dowód na to, żelos płata nie tylko świńskie figle, ale że niespodzianie może daćwspaniały prezent.Znikło ryzyko niedorozwoju.Zahamowanorozwój wirusa AIDS.Odczarowano los ofiary! Ale zimno! odezwał się Martin, zacierając dłonie. Niechcesz wejść do środka? Nie, zobacz, jakie piękne słońce! A poza tym ja lubię zimno,zimno dodaje energii!Martin usiadł obok dziewczynki i wzrok jego zagubił się w roz-ciągającym się wokół nich oceanie dachów Paryża. Podoba ci się ten komiks? Wspaniały! zachwyciła się Camille. Dzięki, że mi go do-radziłeś. You 're welcome.Otworzył plecak i wyjął małego zielonego iPoda, którego dał jejw prezencie kilka miesięcy wcześniej. Nagrałem ci mnóstwo dobrej muzyki: Marvina Gaye'a, TheCure, U2, Jacques'a Brela. Ale ja chciałam Beyonc� i Britney Spears! Czego jeszcze? Może Spice Girls?Przysunął się z krzesłem do dziewczynki i powiedział nagle po-ważnym tonem:152 Camille, musimy porozmawiać.Dziewczynka wbiła w niego wzrok, czując, że coś zagraża nie-pewnej równowadze jej codzienności. Czy znasz to przysłowie: Co z oczu, to i z serca ?Camille potrząsnęła głową przecząco.Kiedy Martin wyjaśniał jej, czemu to przysłowie nie znajdzienigdy zastosowania w ich przypadku, obok przeleciał anioł, dotyka-jąc delikatnie swymi skrzydłami ostatnich promieni zimowegosłońca.12.Pozwól mi zapłakaćNie powinniśmy zwalczać naszej słabości,ona nas zbliża do innych, podczasgdy nasza siła nas od nich oddala.JEAN-CLAUDE CARRI�REAvenue Kl�berMotor przecina noc.Plac �toileMartin wyciera kask z kropli deszczu.Przed wyjazdem z Francji została mu do załatwieniajeszcze jedna sprawa.Avenue WagramOstatnia wizyta.Kobieta.Z tym że.*Pierwszy raz spotkał Nico któregoś wieczoru, kiedy stał w ko-lejce do kasy w Carrefourze w Ulis.Znalazł się tam przypadkiem:154od niedawna jego dziadkowie mieszkali w domu opieki w Bures surYvette.Martin nigdy się z nimi specjalnie nie przyjaznił, ale z po-czucia obowiązku odwiedzał ich raz w miesiącu, głównie po to,żeby wysłuchać litanii różnych pretensji, jakie do niego mieli.Wra-cając, zatrzymał się w dzielnicy handlowej i zrobił zakupy: spa-ghetti z pesto, tubka skondensowanego mleka, dietetyczna cola,nowa powieść Connelly'ego, ostatnie odcinki serialu Sześć stóp podziemią.Młoda kobieta, która stała przed nim, zwracała na siebie uwagęwszystkich.Wysoka, blondynka, z ładną twarzą i wilgotnym wzro-kiem.Usłyszał jej słowiański akcent, kiedy o coś zapytała kasjerkę.A przede wszystkim w jej oczach zauważył zgaszone gwiazdy,które wciąż jeszcze fascynowały i które przypominały mu inny, alepodobny wzrok.Kobieta zapłaciła i odeszła szybkim krokiem.%7łeby jej nie zgu-bić, Martin zostawił zakupy na ladzie i pobiegł za nią korytarzemsupermarketu, pchany nagłym, niespodziewanym impulsem. Proszę pani!Kiedy odwróciła się ku niemu, przyszedł mu na myśl różowyflaming na muszce myśliwego [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj