Steward Sally Nastepca tronu

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Chyba nie chcecie tegoprzegapić? - Carol wzięła Stephana pod rękę, jakby go znała od lat.-Masz już partnerkę do startowania w wyścigu par? Jak nie, towłaśnie znalazłeś.Jestem naprawdę dobra.W zeszłym roku zRickiem Trusselem zajęliśmy pierwsze miejsce, ale dziś bolą goplecy.Stephan z błaganiem w oczach spojrzał na Mandy, Nie miał pojęcia,na czym polegał ten wyścig, ale był pewien jednego - nie chce biec zCarol.- Mnie też bolą plecy.- Zrobił kwaśną minę.- Ach, ten twój akcent - nie zrażała się dziewczyna.- Powiedz cośjeszcze, to tak zabawnie brzmi.Mandy, ująwszy jego drugą rękę, zdecydowała się przyjść mu zpomocą.- Wybacz, Carol, ale mój kuzyn obiecał biec ze Stacy.Wiesz, to takirodzinny obowiązek, taka tradycja.Stephan spojrzał z wdzięcznością na Mandy.Puściła jego rękę iwskazała głową w kierunku domu.- Chodzmy już. Nie tęsknisz za czymś, czego nie poznałeś".No tak, a on wciąż czułdotyk jej dłoni i już teraz tęsknił za nim niemiłosiernie.ROZDZIAA SI�DMYMandy, idąc ze Stephanem i Carol w kierunku dużej grupyświętujących ludzi, starała się zachować obojętny wyraz twarzy iukryć swoje zdenerwowanie.Cały czas zastanawiała się, czy książęnaprawdę ją ostrzegał, by wybiła sobie z głowy jakikolwiek z nimzwiązek? A może tylko tak jej się zdawało? Oczywiście, przez myśljej nie przeszło, że mogliby być razem, ale widocznie uznał, że małeostrzeżenie nie zaszkodzi.Jednak troszkę ją to zabolało.Podczas tej rozmowy nie tylko lepiej go poznała, lecz teżzrozumiała, że pociągają coraz bardziej.Zdała sobie sprawę, żechyba przyzwyczaiła się do jego obecności, szczególnie nawerandzie o świcie, gdy wraz z nią witał budzący się dzień.No tak, przecież od początku wiedziała, że jest księciem -człowiekiem przywykłym do luksusu i władzy, który swojeobowiązki względem kraju przedkłada ponad wszystko na świecie.Jego starszy brat przynajmniej chciał porzucić książęcy dwór, leczpo prostu nie mógł, a Stephan niczego takiego nawet nie zamierza.Zdawał się uwielbiać swoją wyspę Kastylię i wyśmienicie czuł się, wroli księcia.Szkoda, że nie chodził już w garniturze i krawacie.Mandy przez całyczas pamiętałaby, kim naprawdę jest ten mężczyzna.Tymczasem, wkrótkich spodenkach i bawełnianej koszulce, wyglądał jak zwykłyfacet No, może nie taki całkiem zwykły, bo przecież był bajecznieprzystojny i jednak miał w sobie coś królewskiego.Ludzie ustawiali się w dwóch równoległych rzędach.Zaczynała sięzabawa z łapaniem balonów.Mandy, Stephan i Carol dołączyli donich.Prawdę mówiąc, Mandy nie miała teraz ochoty na żadne gry,ale również nie chciała zbytnio rozczulać się nad sobą, więczdecydowała, że jednak dołączy do bawiącego się towarzystwa.- Mandy!W drugim rzędzie dostrzegła Stacy, Josha i psa.- Wybacz, Carol - zwróciła się do koleżanki.- Musimy pomóc mojejsiostrze.Widzę, że ma kłopoty z Joshem.Chodz, Steve - rzuciłaprzez ramię.Stacy mocno trzymała wiercącego się malca.Gdy podeszli, piliłarękę chłopca, po czym wskazała na stojącego obok nastolatka irumieniąc się lekko, powiedziała:- To jest Kyle.A to moja siostra, Mandy i Stephan, nasz.hm.kuzyn z.Nowego Jorku.Zrobiła się czerwona jak burak.Nie potrafiła kłamać.Całe szczęście.Jednak jej rumieńce nie wynikały jedynie z tego niewinnegokłamstewka.Ich powodem był Kyle.Stacy zawsze miała wieluprzyjaciół, zarówno wśród dziewcząt, jak i chłopców.Była nawet naparu randkach, lecz znajomość z Kyle'em zdawała się być trochęinna.Zdrad zł to wyraz jej twarzy, jak b bardziej kobiecy niża ydziewczęcy, gdy chłopak był w pobliżu.Mandy zdała sobie sprawę,że jej mała siostrzyczka właśnie dojrzewa.Uśmiechnęła się do zawstydzonej siostry i wyciągnęła dłoń dochłopca.Stephan zrobił to samo.- Miło cię poznać, Kyle.Stacy zaczęła wyjaśniać Stephanowi zasady gry.- Do balonów nalewa się dużo wody, a potem rzuca się je z rzędu dorzędu.Każdy musi złapać balon tak, by nie pękł.Stephan spojrzał niedowierzająco na Stacy.- Spodoba ci się - zapewniła,- A co będzie, jak pęknie?- Wtedy odpadasz.- Stacy zachichotała.- I jesteś cały mokry.- A jak balon nie pęknie?- To grasz dalej.- Myślę, że warto spróbować - skapitulował.Czerwony balon zacząłswoją podróż między rzędami.W końcu pękł w rękach piątej osoby, oblewając ją całkowicie.Wszyscy gracze i tłum kibiców przywitali pierwszego przegranegoburzą oklasków i przyjaznych gwizdów.- No dobrze - rzeki Stephan.- A co teraz?- Nie myśl sobie, że to już koniec! - zawołała Stacy z ożywieniem.-Następna osoba bierze nowy balon i rzucamy nim, aż dojdziemy dokońca rzędu.Wygra drużyna, w której będzie mniej mokrych ludzi.- Rozumiem.- Minę miał niepewną, ale pozostał na miejscu.Gdy trzeci balon, tym razem niebieski, dotarł do osoby stojącej obok,Mandy ustawiła Josha przed sobą.- Wyciągnij rączki - powiedziała.- Musimy złapać ten balonik.Chłopak stojący naprzeciwko nich ledwie złapał balon i natychmiastodrzucił go w ich stronę.Mandy przechwyciła go i, nachylając sięnad Joshem, pozwoliła mu dotknąć balonu.Chłopiec zapiszczał zradości, a pies szczekną, merdając ogonem.Z niemałym trudemMandy odbiła prześlizgujący się przez ręce balon do przeciwnejdrużyny.Ku jej zaskoczeniu balon powrócił do jej rzędu.Stojącykoło niej Stephen ze zmarszczonym od nadmiernego skupieniaczołem, pochwycił balon i zdołał go utrzymać, balansując na szerokorozstawionych nogach.Lecz gdy podbiegł do niego Josh i wyciągnąłrączki, chcąc dosięgnąć balonu, niespodziewanie do zabawywkroczył Książę.Podskoczył i w okamgnieniu chwycił balon.zębami.Balon dosłownie eksplodował, oblewając wodą wszystkich troje -psa, Josha i Stephana.Troje książąt, pomyślała Mandy i tłumiącśmiech, klękła przy Joshu, by sprawdzić, czy nic mu się nie stało.Chłopczyk miał oczy szeroko otwarte z przerażenia i już chciałwybuchnąć płaczem, ale słysząc aplauz publiczności, rozchmurzyłsię i też zaczął się radośnie śmiać i klaskać.Dzięki temu dostał odtłumu jeszcze większe brawa.- Teraz Josh z Księciem nie przepuszczą żadnemu balonowi - rzekłaMandy.- Lepiej stańmy trochę dalej.Odeszli i obserwowali zabawę z daleka.- Było bardzo przyjemnie.- powiedział Stephan, ale w jego głosienie słychać było entuzjazmu.- Nie żartujesz? - Mandy nie mogła powstrzymać się od śmiechu.Zastanowił się przez moment i spojrzał na przemoczone szorty.- Naprawdę mi się podobało - oświadczył i uśmiechną się.- I terazjest mi zdecydowanie chłodniej.Miał cudowny uśmiech.Po raz pierwszy Mandy widziała, jakuśmiechał się całą twarzą.Nawet jego zwykle chłodne oczywydawały się gorące, jak słoneczne niebo nad ich głowami.Jegopokryta warstewką potu skóra połyskiwała w jaskrawychpłomieniach słońca [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj