Way Camilla Ofiary lata

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Dobrze się czujesz, kochanie?Spodnie Patryka skłębione wokół jego kostek.Odwróciłam wzrok, próbując się skoncentrować.- Tak, dobrze.Przyłożyła spoconą pulchną dłoń do mojego czoła.Wpatrywała się we mnie z niechęcią.- yle wyglądasz, kochanie.Popatrzyła na tatę, który spoglądał na nas z niepewnymuśmiechem.Włożyłam twarz w dłonie, starając się niewybuchnąć płaczem.Po chwili wzięłam się w garść.- W porządku - powiedziałam.- Tylko mi gorąco.Ale Janice już zdążyła się odwrócić i rozmawiała zPushem o czymś zupełnie innym.Musieliśmy się dwa razy przesiadać, zanim dotarliśmy dowybrzeża Kentu.Ze stacji Margate poszliśmy przez miasto naplażę, dzwigając reklamówki z kanapkami.Słońce wisiałociężko na niebie, a świat kurczył się i płonął, jak śniony wgorączce sen.Wlekliśmy się wzdłuż sklepów i straganów,które nie zostały jeszcze zabite dechami - oferujących lody,prezerwatywy, piłki plażowe, wiaderka i łopatki, kapelusze,sztuczne cycki, hula - hoop i plastikowe rakietki do tenisa.Naulicach kłębił się tłum nie do zniesienia, a kiedy w końcudotarliśmy na plażę, wszystko było jasne, tak jasne, aż raziło.Nigdy wcześniej nie widziałam, żeby niebo było takogromne.Szliśmy po plaży, jakbyśmy wylądowali naksiężycu, piasek parzył stopy przez sandały.Ciągnęłam się zanimi, nie myśląc, nie czując, nie widząc ani nie słysząc, poprostu zatrzymywałam się tam, gdzie zatrzymywali się oni,szłam tam, gdzie oni szli.Upał, tłumy ludzi i mewy, i hałas, irozległe błękitne niebo, a potem pojawiło się morze, a jazatrzymałam się i patrzyłam, bo nigdy wcześniej niewidziałam morza, i zastanawiałam się, ile z niego było kiedyśw Tamizie.Jego bezmiar, nieskończoność, doprowadziły mnieniemal do histerii, czułam się tak, jakby w moich piersiachutkwił uwięziony ptak i tłukł się tam w panice.Staliśmywszyscy sześcioro rzędem wzdłuż brzegu, bez słowa gapiącsię w fale.Nagle Janice zapiszczała:- Hej, patrzcie!I wszyscy przestaliśmy gapić się w fale i powędrowaliśmywzrokiem za jej palcem, na końcu którego, na tleniezmierzonego błękitnego nieba, wyłaniał się ogromny roller- coaster, i zobaczyliśmy bramę wejściową i migoczące nadnią lampki tworzące napis: KRAINA SN�W BRACI BEMBOM.Spojrzałam na twarze członków mojej rodziny -zagapione w zachwycie w bramę wesołego miasteczka, jakgdyby leżały za nią klucze do wszystkich zagadek świata iwszystkie marzenia miały się za chwilę spełnić.W wyśnionej krainie było tak, jakby ktoś uderzał cię pogłowie ze wszystkich stron naraz monstrualnym, migają cymneonami młotem.A potem jeszcze klaun sprzedawał ci raz zarazem regularne kopy w żołądek.Koszmarnych rozmiarówWoody Woodpecker na czymś w rodzaju mechanicznejsprężyny młócił powietrze, wydając dzwięk podobny do salwyz karabinu, i trąbił z maniackim uporem w naszym kierunku, asyrena wyła gdzieś, jakby zbliżał się nalot.Relax - ryczeli zelektrycznych samochodzików Frankie Goes to Hollywood",Like a Virgin Madonny waliło z głośników w kształcie kierówi karo.Jakiś facio jęczał przez głośnik: Krzyczcie,dziewczyny, krzyczcie!".A wszystko przepełniało to mdlące,białe światło.Tata i Janice pokłusowali w kierunku salonu gier.Esha iBela poleciały do samochodzików, Push został w parze zemną.Prowadził mnie - właściwie ciągnął - do wszystkichatrakcji naraz.Czułam, że odpowiadam coraz wolniej na jegopytania, a rzeczy, na których zatrzymałam wzrok, dryfowały iwirowały bez żadnego powodu, i miałam takie uczucie, jakbyktoś przywiązał cegłówki u moich rąk i nóg.Ludzie z dziećmi śmiali się i kłócili, zakrywając twarzecukrową watą.Tłum kłębił się w kolejce do roller - coastera iczegoś w kształcie ogromnej, obracającej się w powietrzułodzi.Zapach hamburgerów wypełniał powietrze i wszystkomieszało się w strumieniu dzwięków i kolorów, najpierwszybko, potem wolniej - obraz był zamazany, aleprzypadkowe, dziwne rzeczy nagle ukazywały mi się w pełni -jasno i wyraznie.Widziałam ojca z Janice w okolicachkaruzeli z wirującymi filiżankami, trzymali się za ręce,zobaczyłam, jak na siebie spojrzeli - było w tym tyle czułości,że omal nie padłam.Nie patrzyłam na to nigdy w ten sposób -jakoś nie przyszło mi wcześniej do głowy, że się kochają.Dziecko zaniosło się płaczem, bo spadły mu na ziemię lody zwafelka, jego twarz wyglądała jak jeden zapocony, czerwonykłębek rozpaczy.Jeden koleś, robiący - jak widziałam - przysamochodzikach, całował Eshę, jego dłoń spoczywała na jejlewej piersi.Bela paliła fajkę obok nich, z wyrazem znudzeniana twarzy.Pózniej Push pociągnął mnie za rękę przez gorący, czarny,rozpływający się asfalt, moje klapki zapadały się z każdymkrokiem.Staliśmy całą wieczność w kolejce do roller -coastera i w końcu znalezliśmy się w środku.Pognaliśmy wgórę, w ogromne, błękitne niebo, w stronę oślepiającegosłońca, które każdego dnia, jak mówił Kyle, waży trochęmniej.I nagle dotarło do mnie, co się stało z Katie.Mknęliśmy serpentynami w górę i w dół, spadaliśmy iwzlatywaliśmy w powietrze, a ja coraz więcej zaczynałamrozumieć [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj