• Strona poczÂątkowa
• 60 5194
• 31 1522

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pragnąłem być tam z tobą.Sam na sam.Wpełnymświetle dnia.- Proszę - powiedziała przez ściśnięte nagle gardło - byłoby lepiej, gdybyś nie mówił takich rzeczy.- Byłoby lepiej? Nie sądzę.Tak wiele pragnąłem ci wyznać, tak bardzo wiele.- Przerwał, aleponieważ nieusłyszał nic w odpowiedzi, podjął na nowo: - Nie potrafiłem się na to zdobyć.Mógłbym powiedzieć,że niechciałbym zepsuć twoich wspomnień z pierwszej wizyty u mnie.Ale prawda jest inna: nie chciałemzniszczyćwłasnych wspomnień.Na próżno usiłowała przywołać te wszystkie trafne, ostre słowa, których planowała użyć przeciwkoniemu.Gdzieś zniknęły.Zwilżyła usta, zaczęła niezdecydowanie:- Jestem kobietą zamężną.- To wiem - uciął.- Nie ma nic bardziej pewnego.O, tak, wiem o tym bardzo dobrze.Niepowstrzymuje mnie tojednak przed pragnieniem, by widzieć cię w progach mojego domu.By obserwować, jak sięrozbierasz, i byoglądać cię nagą, jak w świetle lampy kładziesz się na moim łóżku.By móc kochać się z tobą ijednocześniepatrzeć ci w oczy.Na polanie zapadła cisza, i tylko długo jeszcze kołysał się w powietrzu, zabarwiony bólemwydz
więk tych słów.- Nie możesz.- Mówiłem tak do siebie niezliczoną ilość razy.Ale to żadna pociecha.Wszystkie moje myśli krążąnieustanniewokół ciebie, nie rozumiesz? Dobry Boże, gdybym choć przeczuwał, że może do tego dojść,uciekałbym przedtobą jak potępieniec.Nigdy, przenigdy nie dotknąłbym nawet twojej ręki.- Dlaczego?Spojrzał na nią nerwowo, jakby pytanie bardzo go poruszyło.- Myślałem, że jesteś tego świadoma.Powodem jest pożądanie, czyż nie? Zawistna, nieokiełzana,zdradzieckażądza.- Ja tego nie powiedziałam - zaprotestowała, słysząc gorycz w jego głosie.- Wystarczy, jeśli pomyślałaś.- Co jeszcze mam myśleć? - zapytała, unosząc ręce i zaciskając je w pięści.Przez dłuższą chwilę tylko patrzył na nią, potem wolno skinął głową.62- Pierwszy raz przyszedłem do ciebie, ponieważ.ponieważ poprosiła mnie o to ciotka Zofia -powiedział głosembez wyrazu.- Tylko o tę jedną rzecz poprosiła mnie w zamian za opiekę nade mną, w zamian zabezinteresownąmiłość, jaką mnie darzyła, odkąd zabrakło mojej matki.Widziałem, jaka jesteś piękna i że marnujeszsię przyJulianie.Zapamiętałem, co czułem, kiedy w dniu powodzi znalazłaś się na chwilę w moichramionach.Byłembezradny wobec szczególnego ciepła w twoim uśmiechu, gdy bawiłaś się z dziećmi w błocie poopadnięciu wody.Jestem mężczyzną, dla którego myśl o kobiecie tak pięknej i niedoświadczonej, będącej nawyciągnięcie ręki,niczym dar, była nie do zniesienia.Ponieważ.och, ponieważ spojrzałem na ciebie tamtegopierwszego dnia wpokoju ciotki; mokre kosmyki włosów opadały ci na twarz, krople deszczu spływały po policzkachjak łzy, a zoczu wyglądała troska, i wtedy przyszło olśnienie, że należysz do mnie.Należałaś do mnie, i chociażbyło zapóz
no, żebyś została moją żoną, mimo wszystko mogłaś rzeczywiście do mnie należeć, ponieważ takmi właśniepowiedziano.Serce w jej piersi biło jak oszalałe.Powoli, starając się trzymać w karbach, rozprostowała palce izłączyła je zesobą.Przez jej ściśnięte gardło zdołał przedostać się jedynie szept:- To było złe.- Tak, ale w zamierzeniu miało skończyć się zaraz na wstępie, po kilku krótkich nocach miłości,zanim zdołaszcokolwiek odkryć.Stało się inaczej.- Zatem przychodziłeś znowu.- Nie potrafiłem trzymać się z daleka.Ciotka Zofia domyśliła się od razu, próbowała mnie ostrzec,ale było już zapóz
no.Razem, ona i Julian, dali mi, zdrajcy, klucz do skarbca, a potem nie mogli nic zrobić, by mniepowstrzymać.- Zdrajcy? - zapytaÅ‚a, patrzÄ…c na niego uważnie.- MiaÅ‚em dziaÅ‚ać w ich interesie, ale zdezerterowaÅ‚em na rzecz wÅ‚asnej korzyÅ›ci.WykrzywiÅ‚a usta w gorzkim uÅ›miechu.- Tak naprawdÄ™ nawet nie próbowali ciÄ™ powstrzymać, nawet po soirée.A przecież Julian mógÅ‚bybez trudu.WystarczyÅ‚oby w zupeÅ‚noÅ›ci, gdyby zamknÄ…Å‚ na klucz swoje drzwi.- WedÅ‚ug kodeksu honorowego, jaki on wyznaje, postÄ…piÅ‚by niestosownie, ponieważ zostaÅ‚empoproszony z jegopowodu.Chociaż póz
niej dostrzegłem u niego oznaki rosnącego niepokoju.Jego męska ułomność maswojąprzyczynę w umyśle, nie w organizmie.Najbardziej obawiałem się tego, że stwierdziwszy, jakbardzo jesteśwedług mnie godna pożądania, sam może poczuje się zdolny do potwierdzenia swych małżeńskichpraw.- Z zazdrości? - zapytała z powątpiewaniem.- W pewnej mierze, ale także dlatego, że jesteś kobietą atrakcyjną.Gdybyś mu się nie podobała, niezgodziłby sięna małżeństwo z tobą, choćby nie wiem jak ciotka nalegała [ Pobierz całość w formacie PDF ]