• Strona poczÂątkowa
• 60 5194
• 31 1522

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ona teraz też walczyła z emocjami oraz chęcią, by sięnim zaopiekować.Wypełnienie tej części przysięgi małżeńskiej, która nałożyła na niąobowiązek dbania o chorego męża, stało się w tej chwili dla niej najważniejsze,mimo że w dalszym ciągu nie miała pojęcia, jak poważny jest jego stan. Zdecyduj się  ponaglała go, zastanawiając się jednocześnie, jakie pilnebadania miał na myśli ortopeda. Zadzwonisz do szpitala, zanim tam pojedzie-my, czy mam cię tu zostawić?Podchodząc do drugiej szafy, usłyszała jego głośne sapnięcie.Energicznie otworzyła drzwi szafy i stanęła jak wryta, bo zapomniała, że nadalsą tam jego rzeczy, nietknięte, odkąd dzień po jego wyjez
dzie powiesiła tamjego  cywilne" koszule.Zaczerwieniła się, stając oko w oko z milczącym dowodem, że nigdy nieuwierzyła w śmierć Gregora.Nie potrafiła pozbyć się niczego, co należało dojej ukochanego męża, mimo że oficjalnie nie żył.Gregor w niemym osłupieniu spoglądał na rząd swoich garniturów ikoszul.Serce biło mu tak mocno, że aż zapierało mu dech w piersiach.Rano nawet nie zajrzał do tej szafy, by sprawdzić, czy mógłby włożyćcoś innego niż pogniecione, pożyczone rzeczy, które całą noc przeleżały wtorbie.Nawet nie przyszło mu do głowy, że chociaż zniknął na tak długo,Livvy zatrzyma jego garderobę.68RLTTymczasem ona zatrzymała wszystko, łącznie z wytartą skórzaną kurtką,którą jako nastolatek kupił za pierwsze zarobione pieniądze.Teraz może bynawet na niego pasowała, bo z powodu wózka zrobił się potężniejszy w barach.Kupił kurtkę o kilka rozmiarów za dużą, żeby zmieściło się pod nią kilkaswetrów, poza tym nie potrafił wyzwolić się z nawyku kupowania ubrań nawyrost.Nie to, że zatrzymała tę zszarganą kurtkę, było najważniejsze, lecz to,dlaczego jego rzeczy nie wyrzuciła albo, przynajmniej, nie oddałapotrzebującym.Wiedział już, że o jego śmierci poinformowano ją dwa lata temu, a fakt,że dzieliły ją sekundy od zawarcia ślubu z zamożnym arystokratą, dobitnieświadczył o tym, że już się otrząsnęła emocjonalnie, więc dlaczego nie zrobiłatego, co najbardziej logiczne w takiej sytuacji i nie pozbyła się rzeczy, które ponim zostały?Telefon od jej niedoszłego małżonka mocno nim poruszył.Uprzytomniwszy sobie, że ten człowiek jest lepszą partią dla Livvy, jęknął,czując, jak wzbiera w nim frustracja.Poczuł się jak neandertalczyk z maczugą. Co zdecydowałeś?To rzeczowo postawione pytanie zabrzmiało tak, jakby padło z ustmojego byłego dowódcy, a nie mojej żony, pomyślał, po czym podjechał bliżejszafy.Ugnie się przed tym, co nieuchronne. Możesz mi podać koszulę?  poprosił.Gdy sięgała po wieszak, owiał go jej egzotyczny zapach, który goprześladował przez ostatnie dwa lata.Nie chcąc psuć sobie humoru tym, że niejest w stanie dosięgnąć do koszul, najpierw zdjął z półki dres, a potemwyciągnął szufladę, w której leżały równo poskładane skarpetki i majtki.69Było coś krzepiącego w świadomości, że ich wspólne umiłowanieporządku nie uległo zmianie, gdy los ich rozdzielił.Przyszło mu to na myślkilka minut póz
niej, gdy siedzieli w taksówce, ale, skonstatował, tozdecydowanie za mało, by na tym zacząć odbudowywać ich związek.Pod warunkiem że Livvy też jest tym zainteresowana, pomyślał ponuro,by odciąć się od klaustrofobicznego lęku, który go dopadł, gdy tylko znalazłsię nieopodal szpitalnej recepcji.Czekała go jeszcze wizyta u doktora Ricka d'Agostina.Na samą tę myślkurczył mu się żołądek, co w połączeniu z jazdą szybką windą sprawiło, żezakręciło mu się w głowie. O której jesteś umówiony z ortopedą?  zapytała Olivia, zerkając nazegarek. Nie masz czasu siedzieć ze mną w poczekalni  odparł pospiesznie.Jesteś potrzebna na ratunkowym, zapomniałaś?Fakt, była rozdarta.Z jednej strony opiekuńcza natura podpowiadała jej,że należy z nim posiedzieć, by dotrzymać mu towarzystwa, ale ku jegozadowoleniu górę wziął rozsądek. Trish sprawiała wrażenie bardzo zagonionej, bo ubyło im dwóchczłonków zespołu  przyznała. Jesteś pewien, że mogę pójść?Zapewnił ją, że na pewno nie będzie czekał długo, ale potem, gdyodchodziła, zdziwił się, że ma ochotę ją przywołać z powrotem.Poczuł sięniewyobrażalnie samotny, tak jak wtedy, gdy leżał w szpitalu oddalonym otysiące mil, przekonany, że umrze, nawet nie wiedząc, kim jest. Gregor! Z
wietnie, świetnie.Cieszę się, że tak szybko mogłeśprzyjechać. Dziarskim krokiem szedł ku niemu Rick d'Agostino.Mimoszpakowatych włosów sławny specjalista tryskał energią. Najpierw70RLTpowtórzymy ostatnią część badania przewodnictwa nerwowego, a potemporozmawiamy, zgoda?Gregor poczuł, jak ze strachu wnętrzności podchodzą mu do gardła, bonagle dotarło do niego, że owszem, może sobie planować kampanię na rzeczprzekonania Livvy, by przyjęła go z powrotem, ale dopóki nie pozna wynikówwszystkich badań, nie wie, czy jest mu pisana lepsza jakość życia, któremógłby z nią dzielić.I pomyśleć, że kiedyś był przekonany, że zawsze będzie zdrowy i silny.Nie miał najmniejszych problemów z zaliczeniem corocznego sprawdzianusprawnościowego, wykonaniem przepisowej liczby pompek, przysiadów ibiegów na czas.Teraz, nim by podjechał do linii startu i wygramolił się zwózka, minąłby czas przeznaczony na cały sprawdzian.Nie wolno mu skazywać Livvy na to, by do końca życia była jegopielęgniarką.To dlatego zwlekał z zawiadomieniem jej, że żyje.Bardzo chciałją zobaczyć, ale jednocześnie postanowił, że musi wrócić do niej na własnychnogach albo już nigdy jej się nie pokaże.Ten plan nie wypalił, gdy dowiedziałsię o jej ślubie.Nie ma wyjścia, musi żyć z dnia na dzień, a jeśli udało mu się spędzićkilka godzin z Livvy, no cóż, najlepiej będzie, jak potraktuje to jakonieoczekiwaną premię. Widzę, że nie żartowałaś!  wykrzyknęła Olivia, spoglądając na tablicęz nazwiskami pacjentów.Błyskawicznie odsunęła od siebie obraz Gregorasamotnie oczekującego na rozmowę z ortopedą. Znamy się wystarczająco długo, żebyś już wiedziała, że nigdy nieżartuję, kiedy mówię, że mamy za mało rąk do roboty  żachnęła się Trish.Kochana, chcę usłyszeć, że jesteś gotowa przepracować cały dyżur, i to dwarazy szybciej niż prędkość światła.71RLTOlivia się roześmiała. Po to tu jestem  powiedziała. Co mam robić? Możesz mi być potrzebna, jak będzie więcej poważnych przypadków,ale może zaczęłabyś od kabin?  zaproponowała Trish. Twoje słowo jest dla mnie rozkazem. Olivia ukłoniła się nisko,wyprostowała, po czym odeszła do pacjenta.Jak zawsze cieszyła się, że będzierobić to, co w jej opinii było najciekawsze.Bo w jakim innym miejscu za każdą zasłonką czeka na lekarzaniespodzianka, a z każdym pacjentem inny zespół problemów?72RLTROZDZIAA
SZÓSTYUpÅ‚ynęło kilka godzin, nim poczuÅ‚a, że zaczyna posuwać siÄ™ do przodu, amoże dziaÅ‚o siÄ™ tak tylko dlatego, że skoÅ„czyÅ‚y siÄ™ poranne korki, dajÄ…c szpita-lowi czas na przegrupowanie przed popoÅ‚udniowym szturmem.SÅ‚yszÄ…c krzÄ…taninÄ™ w drugim koÅ„cu sali, gdzie przywieziono kilkoroposzkodowanych w wypadku, zapragnęła poczuć przypÅ‚yw adrenalinynieodmiennie towarzyszÄ…cy Å›wiadomoÅ›ci, że gdy trzeba ratować czyjeÅ› życie,liczy siÄ™ każda sekunda [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]