[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Także na początkupublicznej działalności Jezusa okazuje się, że samo Jego pojawienie się wyzwala" kryjącesię w ludziach demony.Co więcej, one jako pierwsze objawiają", kim jest Jezus,zdradzając zarazem siebie: Przyszedłeś nas zgubić.Wiem, kto jesteś: Zwięty Boży (Mk1,24).Sam Jezus nie ukrywa, że Jego zbawienie jako wyzwolenie człowieka z niewoli złanie dokona się inaczej, jak przez nasilone działanie złego.Tak należy pojmować Jegopozbawione złudzeń słowa: Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie,powiadam wam, lecz rozłam (Ak 12,51).W tym właśnie sensie trudności na drodze medytacji są znakiem krzyża: wskazują zło,które w nas tkwiło a teraz wyrazniej się ujawnia, ale głębiej jeszcze są znakiem dobrazwiązanego z samą medytacyjną postawą.To dobro jest może mało widoczne inieustannie zagrożone.Najpierw zniechęcają rozproszenia, pózniej - samo zniechęceniestaje się bardziej czyste", jako nieokreślony, wymykający się ujęciu stan, który jeszczetrudniej znieść.Zamiast jednak dawać mu ujście" w zniechęceniu do medytacji, czy wogóle w jej zaprzestaniu, należy nie ustawać na jedynej drodze prawdziwego znoszenia"tego zła: w trwaniu przy Jezusie.Owszem, zauważamy wszystkie negatywne uczucia, jakie w nas tkwią.Samo ich zauważenie jest nie tylko znakiem ujawnienia się ich, ale teżpierwszego kroku w kierunku uwolnienia się, skoro nie ulegamy im aż tak bardzo, jakdawniej, kiedy ich po prostu nie zauważaliśmy.A dalsze uwolnienie wymaga tylkojednego: całkowitego skupiania się na Jezusie, aby On sam mógł w nas działać.Boostateczne wyzwolenie może się dokonać nie siłą naszej woli czy naszego działania, aletylko przez otwarcie się na działanie samego Boga.Taki jest ostateczny sens krzyża: tosytuacja, w której my sami nic - absolutnie nic nie możemy uczynić - poza jednym: w śladza ukrzyżowanym Jezusem - wraz z Nim - oddać się całkowicie Jednemu.A wtedy Jezus,przy którym trwamy, powtarza bezgłośnie także w nas: Ojcze, w ręce Twoje oddajęDucha mego" (por.Ak 23,46).Reszta jest - nie milczeniem, ale działaniem Ojcaujawniającym się w przejściu przez śmierć do pełni życia - ze Zmartwychwstałym.3.Nie ja, lecz Chrystus we mnieMówiąc o drodze - trudności, oczyszczenia, krzyża - nie zapominamy o jej celu, skoroJezus jest jednym.i drugim.Patrząc od strony drogi możemy dodać: w medytacji chodzio to, by On wzrastał, a ja się umniejszał (J 3,30).Tak mógł powiedzieć o swojej relacji doChrystusa Jan Chrzciciel, o którym sam Jezus zaświadczył, że chociaż międzynarodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana, to jednak najmniejszy w królestwieniebieskim większy jest niż on (Mt 11,11).Tak, bo relacja Jana do Jezusa była mimowszystko zewnętrzna, nawet mimo bezpośredniego wskazania na przychodzącegoMesjasza.Miarą nowej relacji, która obowiązuje w nowej rzeczywistości niebieskiegokrólestwa, są słowa innego świadka Chrystusa - Apostoła Pawła.Swoją jedność z Jezusemtak opisał: Już nie ja, lecz we mnie żyje Chrystus (Ga 2,20).Słowa Apostoła trudno jest przełożyć; w naszym prostym", tj.dosłownym tłumaczeniurobią wrażenie gramatycznego zgrzytu": kto tutaj mówi, kto żyje? Ja"? Nie ja"?Apostoł? Chrystus? Wiele można by w tym miejscu mówić o tajemnicy ludzkiej osoby i ojej głęboko chrześcijańskim sensie, odsłaniającym się w Jezusie Chrystusie.Bo właśnie wBoskiej Osobie objawia się, że jej istotą jest relacja całkowitego oddania siebie drugiejOsobie.Taki jest również sens przytoczonych już wcześniej słów Jezusa: Kto Mniezobaczył, zobaczył także i Ojca.Mówiąc inaczej: Jezus jest najpełniej Sobą, Osobą, kiedynie czyni nic innego jak to, co czyni Ojciec.Jego misją, całym Jego życiowymposłannictwem jako Syna jest uobecnianie", re-prezentowanie" Ojca: Syn nie mógłbyczynić niczego sam od siebie, gdyby nie widział Ojca czyniącego (J 5,19).Iprzedłużeniem misji Chrystusa jest posłanie apostołów, czyli.posłanych: Jak Ojciec mójposłał mnie, tak i Ja was ślę.Dlatego podstawowym zadaniem apostoła jest re-prezentowanie Chrystusa wszędzie, dokąd sam się udaje: jego działanie naśladujące" dzieła Jezusa jest owocem głębszego upodobnienia się do Pana - w tej jedności, o którejzaświadczył św.Paweł, kiedy działa nie on, ale żyjący w nim Chrystus.Taki, nie inny jest również cel medytacyjnej drogi.Nie działanie, ale bycie jestfundamentem.Dlatego medytacyjne nie-działa-nie" nie jest zwykłą bezczynnością.Jakwielkiej aktywności wymaga to jedno: opieranie się wszystkiemu, co odrywa od skupieniana Jezusie, by poddać się bez reszty tylko Jemu - Jego obecności i działaniu! Jeśli zpoczątku ta jedyna aktywność wymaga wielkiego wysiłku, płynie to stąd, że trzebaprzeciwdziałać przyzwyczajeniom naszego , ja", trzeba pozwolić mu obumrzeć, abyodrodziło się jako nowe stworzenie" w Jezusie Chrystusie.Im bardziej i głębiej dokonujesię to obumieranie, tym prostsze staje się trwanie przy Jezusie - bo już nie ,ja", ale On wemnie działa i podtrzymuje całe moje" działanie.Działanie staje się lekkie - bo jest niejakounoszone przez Bożego Ducha: jak na wietrze, kiedy wystarczy mu się poddać.Jednak raz jeszcze powtórzmy: nie można opisanej tu lekkości" czy łatwości szukać anioczekiwać.Nie oczekujemy przecież podczas medytacji ustania trudności, ale stania przyChrystusie.Sam Jezus nie obiecuje nam zresztą, że trwając przy Nim - posuwając się Jegośladem - unikniemy w naszym życiu trudności.Jak wiele jest w Ewangelii - DobrejNowinie - ostrzeżeń właśnie przed trudnościami, które czekają także, może zwłaszcza,człowieka wierzącego.Jedno wszakże obiecuje Chrystus i na tej obietnicy wolnoabsolutnie polegać: nie tylko nie opuści nas w tych trudnościach, ale pozwoli namwytrwać - jeśli tylko my przy Nim wytrwamy.Cóż, trudności są znakiem krzyża.Ale jeśliten krzyż jest nam dany, byśmy nie polegali na sobie, na własnym działaniu, lecz tylko naChrystusie, to przyjmując go, przyjmujemy głębiej Jego samego: nasze ukrzyżowane , ja"odradza się w Nim.Nie liczą się już trudności, tylko On, który w nich - we wszystkim -przychodzi i.jest".VI.Droga życia w miłościPora na podsumowanie naszych rozważań
[ Pobierz całość w formacie PDF ]