Wrota Milena Wojtowicz

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Prawie tak dobrze, jak zabijając kogoś. Dobrze, może ja się nie znam skapitulowała niechętnie Salianka.Nie podobało jej się,że istota z piekieł wie więcej na temat zachowań jej ludzi niż ona sama, człowiek z krwi ikości.Zwiat zdecydowanie stawał na głowie. Nie znasz się pouczył ją demon. Będą się bawić do rana.Bawić się? zainteresowały się gwałtownie Wrota.Wepchnęły się na przód umysłu królewny, wyłowiły ze stosu ubrań żółtą suknię.Przebrały się w mgnieniu oka, skądś wyciągnęły swoją maskę. Ja też będę się bawić oznajmiła wielka czarodziejka Wrota, potrząsając ciemnymilokami. Będą fajerwerki? upewniła się.W jej oczach lśniła chciwość wrażeń i zabawy. Nie planowaliśmy. zaczął się usprawiedliwiać Plaskat, ale Wrota mu przerwały. Chcę, żeby były powiedziały kapryśnie. Zajmij się tym poleciły Virvenowi.Demon bez słowa wyszedł.Od razu wiedział, że nie ma już do czynienia z Salianką.Inaczej niż �smy, zaskoczony i zdezorientowany wydarzeniami.Kilka chwil wcześniej, kiedypatrzył na odbicie królewny w lustrze, wydawało mu się, że patrzy na kogoś innego.A terazSalianka naprawdę wydawała się być kimś innym, kimś, kto patrzy na świat, jakby chciałwchłonąć każdy szczegół.Ta odmieniona królewna założyła białą maskę wymalowaną wkolorowe gwiazdy, tak że z całej twarzy widać jej było tylko oczy.Zakręciła się kilka razyprzed lustrem, podziwiając się z każdej strony.Spodobało jej się to, co zobaczyła, bo nagleroześmiała się radośnie.Tanecznym krokiem wyminęła porozrzucaną garderobę, kompletnieprzy tym ignorując obecność niani i Plaskata.Zaskoczony �smy prawie wbrew sobie podążył za królewną, jeśli to jeszcze byłakrólewna.Miał wrażenie, że na jego oczach rozegrało się właśnie coś ważnego, coś, copozwoliłoby mu odkryć tajemnicę Salianki.Nie był pewien, czy chce poznać jej sekret, żebyzdobyć nad nią przewagę, czy po prostu trawi go ciekawość, pragnienie zrozumienia, kimnaprawdę jest Pierwsza Rady.Nie miał czasu teraz rozstrzygać tej kwestii, bo dziewczyna szła coraz szybciej, wreszciezbiegła na dziedziniec i wmieszała się w tłum mieszkańców Twierdzy.Plaskat za nią nie nadążał, pozostało mu tylko stać i wypatrywać migającej gdzieś międzyludzmi białej maski i żółtej sukni.Wspiął się po kilku schodkach w górę, żeby mieć lepszy widok na dziedziniec.Pełno byłona nim rozbawionych ludzi.Wtaczano kolejne beczki, walono w bębny.Wielkie ogniskabuzowały wesoło.W tym całym zamieszaniu nie sposób było znalezć królewny.�smy miałjuż zrezygnować, ale dojrzał coś niepokojącego w zarysie jednej z wież.Zatrzymał sięjeszcze, żeby przyjrzeć się dokładniej.Coś z tą wieżą było nie tak, jakiś kształt wspinał się poprawie gładkiej ścianie.Kształt, który z całą pewnością nie był ludzki.Plaskatowi zdawałosię, że trochę przypomina pół wilka, pół człowieka.Nie był pewien, czy przypadkiem wyobraznia nie spłatała mu figla, więc postanowiłnajpierw sam to sprawdzić.Zaczął przepychać się przez tłum w stronę wieży.Nie miał kuszy,ale miał nóż.Nie srebrny, ale całkiem dobry i wystarczający, by obronić się nim od jakiejśnagłej napaści, o ile ktokolwiek planował na niego napadać.Właśnie to zamierzał Plaskatsprawdzić, obiecując sobie w duchu, że jeśli trafi na ślady wilkołaka, to najpierw sięstosownie uzbroi, a dopiero potem przeprowadzi dokładniejsze badania okolicy.Dotarcie dopodstawy wieży zajęło mu trochę czasu, ciężko było przebić się przez bardzo już rozbawionągawiedz.Kiedy wreszcie znalazł się przy drzwiach, całą wieżą zatrząsł nagły huk.Z jejszczytu poleciały w niebo fajerwerki.Były doprawdy wspaniałe.Wielobarwne, rozpryskujące się w deszcz iskier.Nadziedzińcu ustała zabawa, wszyscy patrzyli w górę, niektórzy wydawali z siebie aprobująceokrzyki.Plaskat przez chwilę też się zagapił na widowisko, ale zaraz oprzytomniał.Musiałsprawdzić, czy wilkołak był tylko złudzeniem, bo jeśli nie.W drzwiach prawie się zderzył zVirvenem.Demon zatrzymał się i oparł o framugę, blokując przejście.Uśmieszek, jaki błąkałsię po jego ustach, kazał �smemu przypuszczać, że faworyt królewny robi to tylko po to,żeby go zdenerwować.Plaskat nie miał zamiaru wdawać się w takie prymitywneprzepychanki, miał ważniejsze sprawy na głowie.Poza tym konflikt z Virvenem mógł się zleodbić na jego stosunkach z Salianką. Byłeś na wieży? zapytał, siląc się na spokój [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj