[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.-Hydrokinezyterapia - czas trwania od 5 do 30 min, temp.wody 36 stopni do 37stopni C.- wiczenia czynne właściwe i wolne w różnych pozycjach izolowanych dla mięśni,które mogą pokonać ciężar odcinka ćwiczonego.- wiczenia ogólnie usprawniające w pozycjach niskich, prowadzone w umiarkowanymrytmie i przeplatane ćwiczeniami oddechowymi.- wiczenia korekcji postawy orazkoordynacji potrzebnej do nauki chodzenia.Okres przewlekłyFizykoterapiaWykonuje się zabiegi wybrane z pierwszego i drugiego okresu choroby, szczególnieparafinoterapię.MasażW tym okresie pacjent rzadko korzysta z masaży, gdyż nie jest on niezbędny.Jeżeli jednak chory zdecyduje się na zabiegi masażu, głównie w celu poprawykrążenia w porażonych mięśniach, stosujemy postępowanie klasyczne zwykorzystaniem wszystkich technik, ze szczególnym uwzględnieniem: rozcierań,ugniatań, oklepywań i wibracji (możliwość uszkodzenia tkanek jest terazniewielka).Można wybrać jeden ze sposobów postępowania:- ustalić trzy lub tylko dwa zabiegi w tygodniu i stosować je przez dłuższyokres czasu,- zdecydować się na wykonanie serii 20 zabiegów w kolejnych dniach, po którychnastąpi np.półroczna przerwa. KinezyterapiaPacjent umie posługiwać się protezą oraz wie, jakie ćwiczenia ma wykonywać wcelu utrzymania sprawności ogólnej.Nie ma zatem potrzeby organizowaniadodatkowych zabiegów z udziałem kinezyterapeuty.5.Choroby neuronów czuciowych5.1.Wiąd rdzenia(Tabes dorsalis, ataxia locomotoria)Choroba polega na postępującym zwyrodnieniu tylnych korzonków nerwowych, zwojówrdzeniowych, pęczka smukłego i pęczka klinowatego.Wiąd rdzenia jest zazwyczajpóznym następstwem kiły i od czasu wprowadzenia antybiotyków występujestosunkowo rzadko.Możliwe, że w sporadycznych przypadkach wystąpienie wiądurdzenia wywołuje jakaś inna trucizna.Choroba występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet i pojawia się międzydwudziestym a pięćdziesiątym rokiem życia.W procesie zwyrodnienia dochodzi do zniszczenia włókien nerwowych i zwiększeniasię ilości tkanki glejowej.W niektórych przypadkach stwardnienie może przechodzić na inne słupydoprowadzające, takie jak droga rdzeniowo-wzgórzowa boczna lub droga rdzeniowo-móżdżkowa tylna.Zmiany chorobowe mogą obejmować nerw wzrokowy oraz nerwyruchowe gałki ocznej.Początek choroby jest trudny do ustalenia, a jej przebieg bardzo powolny.Choroba w zwykłej postaci niekiedy zatrzymuje się w zaawansowanym stadium.Wprzebiegu wiądu rdzenia można wyróżnić trzy okresy, z których każdy trwa około10 lat:- okres poprzedzający niezborność,- okres z niezbornością,- okres porażeniowy.Okres poprzedzający niezborność charakteryzuje się wystąpieniem: - bólistrzelających skierowanych prostopadle do osi kończyny i sprawiających wrażeniepchnięcia nożem,- uczucia opasania, które może być tak rozlane, że sprawia wrażenie pancerza,- parestezji, najczęściej polegających na drętwieniu podeszwowych powierzchnistóp,- objawów ocznych:- brak reakcji zrenicy na światło przy zachowanej akomodacji, - opadanie górnejpowieki.- podwójne widzenie,- zwężenie zrenic.- ślepota.Zarówno parestezje jak i objawy oczne mogą pojawić się w następnym okresie.Okres z niezbornością charakteryzuje się brakiem koordynacji spowodowanym utratączucia mięśniowego i stawowego.Chory mając zamknięte oczy, nie jest w stanieokreślić pozycji stawów ani zasięgu swoich ruchów.Również przy zamkniętychoczach nie może stać ze złączonymi stopami, ponieważ chwieje się i upada.Podczas chodzenia chory unosi stopy zbyt wysoko, wyrzuca je do przodu znadmierną siłą i, stawiając najpierw pięty, mocno uderza nimi o ziemię.W celuułatwienia sobie utrzymania równowagi chory rozstawia nogi i przewraca się, gdyje złączy.Wielką trudność sprawia pacjentowi ominięcie przeszkody.W okresietym pojawiają się również zmiany polegające na: - obniżeniu lub utracie napięciamięśniowego,- zniesieniu odruchów,- pogłębieniu się parestezji i przejściu w anestezję, - zmianach troficznych (często rozwija się wrzód drążący stopy), - pojawianiusię w różnych narządach ataków bólu - tzw.przełomów (np.: żołądkowe z bólem iwymiotami, krtaniowe z atakami kaszlu i dusznością, nerkowe, trzewne itd),- zaburzeniach w funkcjonowaniu pęcherza moczowego zatrzymania moczu lubosłabienie kontroli nad zwieraczami).W okresie porażeniowym dolegliwości nasilają się do tego stopnia, że pacjent niemoże chodzić i zostaje unieruchomiony w łóżku.Nasilające się zaburzeniapęcherza mogą doprowadzić do jego zapalenia lub choroby nerek.Chory zazwyczajumiera albo z tego powodu, albo na skutek innej choroby - przeważnie zapaleniepłuc.Stosowane zabiegiChory powinien być wolny od zmartwień, nie doprowadzać do wyczerpania organizmui dobrze się odżywiać.W leczeniu należy dążyć do usprawnienia pozostałości czucia mięśniowego, a jeślipacjent jest go pozbawiony, to należy nauczyć go posługiwać się zastępczowzrokiem i słuchem.Cały czas musimy dbać o ogólny stan fizyczny pacjenta.Podczas prowadzonej rehabilitacji pamiętamy, że nie wolno męczyć chorego, jednaknie należy przywiązywać uwagi do uczucia zmęczenia zgłaszanego przez pacjenta.MasażMasaż ma tu niewielkie znaczenie.Jeżeli lekarz tak zadecyduje, należy wykonywaćmasaż o charakterze lekko pobudzającym.Można stosować: głaskania, ugniataniapodłużne i poprzeczne, uciski jednoczesne i naprzemienne oraz delikatneoklepywania w obrębie kończyn.W przypadku pojawienia się bóli strzelającychzaatakowaną okolicę masujemy stosując głaskania odsercowe i uciski jednoczesne.KinezyterapiaChorego leczy się tylko ćwiczeniami Frenkela.Składają się one z seriizaplanowanych ćwiczeń, mających na celu umożliwienie choremu używaniapozostałego mu czucia mięśniowego.6.Inne choroby mózgu i rdzenia kręgowego6.1.Choroba Parkinsona - drżączka porazna(Morbus Parkinson)(Paralysis agitans)Jest to choroba związana z uszkodzeniem zwojów podstawy.Ponieważ pojawia sięzazwyczaj po 50 roku życia, przyjmuje się, że jest formą zwyrodnienia starczego.Choroba występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet, postępuje powoli i jestnieuleczalna.W istocie czarnej śródmózgowia i w ciele prążkowanym zachodzą zmianyzwyrodnieniowe polegające na utworzeniu się jamek.W związku z uszkodzeniem tychstruktur dochodzi do utraty ruchów automatycznych (np.ruchy rękami podczaschodzenia), sztywności i drżenia.SztywnośćW wyniku utraty kontroli napięcia mięśniowego dochodzi do jego wzmożenia wewszystkich grupach mięśniowych, co daje obraz rozlanej sztywności zwanej"sztywnością rury ołowianej" (podczas ruchów biernych w całym zakresie utrzymujesię taki sam opór).Zmiany te powodują charakterystyczny chód i postawę orazwyraz twarzy.Chód określa się jako przyspieszony.Chory "drobi kroczki" (chodzi corazszybszymi, drobnymi krokami).Brak jest balansowania rękami
[ Pobierz całość w formacie PDF ]