Zafon Carlos Ruiz Cień wiatru (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Potem wpadł w rozpacz i błagał o wybaczenie.Jakbardzo chciałabym kochać jego, a nie Juliana, i zostać przy nim! Ale nie mogłam.Objęliśmy się w ciemnościach.Poprosiłam go, by wybaczył mi wszystkie krzywdy, jakie muwyrządziłam.Wówczas powiedział, że jeśli naprawdę tego chcę, opowie mi prawdę oPen�lope.Nawet w tym się myliłam.Owej niedzieli tysiąc dziewięćset dziewiętnastego roku, kiedy przybył na dworzecFrancia, by przekazać Julianowi bilet i pożegnać się z nim, Miquel wiedział już, żePen�lope nie przyjdzie.Wiedział, że dwa dni przedtem żona don Ricarda Aldayi wyznałamężowi po jego powrocie z Madrytu, iż nakryła Juliana i Pen�lope w pokoju niani.JorgeAldaya, każąc Miquelowi przysiąc, że nigdy nikomu słowa o tym nie piśnie, ujawnił muwypadki poprzedniego dnia.Opowiedział, jak don Ricardo, usłyszawszy, co się stało, wpadłw szał i wrzeszcząc, pobiegł do pokoju Pen�lope, która na krzyki ojca zamknęła się naklucz, płacząc z przerażenia.Don Ricardo wyłamał drzwi, kopiąc w nie z furią i wpadł naPen�lope, która klęcząc i trzęsąc się z przerażenia, błagała o wybaczenie.Don Ricardowymierzył jej wówczas policzek, po którym padła na podłogę.Nawet Jorge nie był w staniepowtórzyć Miquelowi słów, jakie padły z ust miotającego się z wściekłości don Ricarda.Pozostali członkowie rodziny i służba czekali na dole przerażeni, nie wiedząc, co czynić.Jorge schował się w swoim pokoju, nie zapalając światła, ale nawet tam docierały wrzaskidon Ricarda.Jacinta dostała wymówienie jeszcze tego samego dnia.Don Ricardo niechciał jej nawet na oczy widzieć.Rozkazał, by wyrzucono ją z domu, grożąc służbie, żeczeka ich ten sam los, jeśli ktokolwiek spróbuje nawiązać z nią kontakt.Kiedy don Ricardo zszedł do biblioteki, dochodziła już północ.Zamknął Pen�lope naklucz w pokoju Jacinty i surowo zabronił wszystkim, tak członkom rodziny, jak i całejsłużbie, odwiedzania dziewczyny.Jorge, ciągle ukrywając się w swoim pokoju, podsłuchałrozmowę, którą rodzice prowadzili piętro niżej.Lekarz zjawił się o świcie.Pani Aldayapoprowadziła go do alkowy, gdzie pod kluczem trzymali Pen�lope, i wprowadziła go tam,stanęła przy drzwiach, czekając, aż skończy badanie.Opuszczając pokój, lekarz skinąłjedynie głową i odebrał zapłatę.Jorge usłyszał, jak don Ricardo groził doktorowi, że jeśliodważy się komukolwiek pisnąć słówko, osobiście dołoży starań, by zniszczyć jegoreputację i uniemożliwić mu prowadzenie praktyki lekarskiej.Nawet Jorge wiedział, co siękryło pod tymi słowami.Jorge przyznał, że strasznie się martwi o Pen�lope i Juliana.Nigdy nie widział ojcaw takim stanie.Nawet jeśli przewinienie kochanków było wyjątkowo ciężkie, to miarawściekłości ojca była całkiem niezrozumiała.Tu chodzi o coś więcej, powiedział, coś więcej.Don Ricardo wydał już odpowiednie polecenia, w myśl których Juli�n miał być relegowanyze szkoły San Gabriel, i skontaktował się z jego ojcem, kapelusznikiem, by natychmiastposłać chłopaka do wojska.Miquel, usłyszawszy tę relację, uznał, że nie może powiedziećJulianowi prawdy.Gdyby ujawnił mu, że don Ricardo Aldaya trzyma Pen�lope wzamknięciu, a ona nosi już w sobie ich dziecko, Juli�n nigdy nie wsiadłby do pociągu.Miquel był przekonany, że jeśli przyjaciel zostanie w Barcelonie, będzie to jego koniec.Postanowił więc nie wyjawić mu prawdy i pozwolić, aby wyjechał do Paryża wnieświadomości tego, co się wydarzyło, i w przekonaniu, że Pen�lope wcześniej czy pózniejdo niego dołączy.%7łegnając Juliana owego dnia na dworcu Francia, chciał wierzyć, że niewszystko jeszcze stracone.Parę dni pózniej, kiedy rozeszła się już wieść, że Juli�n zniknął, rozpętało się piekło.Don Ricardo Aldaya szalał.Postawił na nogi pół wydziału policji, by odnalezli i schwytaliuciekiniera - bez powodzenia.Oskarżył wobec tego kapelusznika o złamanie umowy izagroził, że doprowadzi go do ruiny.Kapelusznik, który nic z tego wszystkiego nierozumiał, oskarżył z kolei swoją żonę o to, że to ona uknuła z nikczemnym synem tęucieczkę, i zapowiedział, że wyrzuci ją na bruk.Nikomu na myśl nie przyszło, że autorempomysłu był Miquel Moliner.Nikomu prócz Jorge Aldayi, który dwa tygodnie pózniejprzyszedł do Miquela.Nie było już po nim widać przerażenia.To był już inny Jorge Aldaya,dorosły i odarty z niewinnej naiwności.Wreszcie przeniknął ponoć, co kryło się za furiądon Ricarda.A powód swej wizyty przedstawił zwięzle i krótko: wiedział, że to właśnieMiquel pomógł Julianowi w ucieczce.Oświadczył Miquelowi, że nie są już przyjaciółmi, żenie chce go więcej na oczy widzieć i że go zabije, jeśli ten komukolwiek piśnie choć słowo otym, co usłyszał od niego przed dwoma tygodniami.Parę tygodni pózniej Miquel dostał z Paryża, podpisany przez fikcyjnego nadawcę,list od Juliana, w którym ten, podając swój adres, informował, że u niego wszystko wporządku, że tęskni za Miquelem, wreszcie pytał o matkę i Pen�lope.Dołączony był list doPen�lope z prośbą, by Miquel wysłał go z Barcelony - pierwszy z tych wszystkich listów,których Pen�lope nigdy nie zdołała przeczytać.Miquel na wszelki wypadek odczekał paręmiesięcy.Pisał co tydzień do Juliana, referując jedynie to, co uznawał za potrzebne, wrezultacie tyle co nic.Juli�n zaś opowiadał mu o Paryżu, o tym jak, wbrew oczekiwaniom,wszędzie natrafia na ogromne przeszkody, jak bardzo jest zrozpaczony.Miquel posyłał mupieniądze, książki i wyrazy szczerej przyjazni.Juli�n z kolei do każdego swego listudołączał list do Pen�lope.Miquel wysyłał je z różnych miejsc, wiedząc, że i tak na nic się tonie zda.Juli�n nieustannie pytał w swych listach o Pen�lope.Miquel nic nie mógł muodpowiedzieć.Od Jacinty wiedział, że Pen�lope nie wyszła z domu w alei Tibidabo odczasu, gdy ojciec zamknął ją w pokoju na trzecim piętrze.Pewnej nocy, nieopodal domu, Jorge Aldaya wyłonił się nagle z mroków i przeciąłMiquelowi drogę. Co? Przychodzisz mnie zabić?" - zapytał Miquel.Jorge oznajmił, żeprzychodzi wyświadczyć przysługę jemu i jego przyjacielowi Julianowi.Wręczył mu list, zpropozycją, by Miquel dostarczył go Julianowi do miejsca ukrycia. Dla dobra naswszystkich" - stwierdził na koniec.W kopercie znajdowała się kartka napisanawłasnoręcznie przez Pen�lope Aldayę.Drogi Julianie!Piszę ten list, by poinformować Cię o swoim rychłym ślubie i prosić, byś więcej jużdo mnie nie pisał, zapomniał o mnie i zaczął życie od nowa [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj